Pendent la fèsta occitana de Besièrs, julh 2012, ai poscut comparar mantunes restaurants de la vila (n’i a un fum, e segur benlèu qu’ai pas poscut totes los avizar per testar melhor). Me vau arrestar a-n aquel, LE PETIT MONTMARTRE, perqué z’amerita plan.
En fòto, l’afar es polit, mas es encara melhor en boca e dins l’estomac. Los vins prepausats èran dels melhors lengadocians ambe aquesta sieta del país, tot, lo tot èra del país occitaén, ambe una cosina occitana tal que la caldriá dins totes los restaurants occitans!
Se vei aviat que los produïts son venguts del país o del mercat vesin, e los vins tanben.
E ambe la darrièra fòto vos podètz imaginar qu’ai plan minjat e donc curar la casseletona m’èra mai qu’agradiu.
E soi pas estat lo sol, un dimenge o dissabte, ai descobert la carta del restaurant un ser, pel concèrt sobre la plaça de magdalena ; cal reservar, es imperatiu per mantunes jorns, tot èra reservat aquel dissabte de fèsta sobre la plaça. Alara soi tornat lo dimenge, coma aquel cople èra de Montpelhièr ; l’adreiça l’avián agut de boca a aurelha. Ieu, ai legit lo menú, pas mai. Mas arriba los tastons d’entrada e lo vin blanc causit al gòt e jà arriba la jòia d’èstre vengut un dimenge de solelh e de vent marin, ambe los pichons crums que senhorejan sobre la ciutat lengadociana, senhorejan sobre la plaça la mai emblematica de la vila, e aquel endreit del plan minjat.
Lo plan minjar es a Besièrs se sona encara «Le Petit Montmartre»… vos conselhi d’i anar e de far sonar la lenga occitana, o catalana, pauc a pauc cambiaràn de nom : e alara serà LO PLAN MINJAR car s’i minja mai que plan, se minja al melhor que s’i podrà minjar en Occitània, fin, bon e del país nòstre !
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada