Del meteis biais, quora l’egalitat es cridada per aver un contracte entre personas del meteis sèxe, e que l’egalitat es en Occitània, interpretada per imposar lo sol francés. Sèm alara enrabiat d’un Estat de las desegalitats politicas e legalas, e donc es normal que se posquèsse cremar bandièra d’aquesta republica de la ipocrisia anti-independentista.
E quora escrivi aiçò, soi de cap manièra contra l’expression en maltés de la populacion maltesa, nimai soi pas contra un maridatge –un acte juridic- entre dos ciutadans o doás ciutadanas d’Occitània.
Mas aiçò es per constatar que las prioritats de la republica coloniala francesa, son pas las prioritats de l’una granda democracia que volèm en Catalonha o en Occitània, es per aiçò que pensi que la supausada République dita française me farà sempre vomir. Car la malautiá republicanitis (republicanita en occitan) es una malautiá francesa, qu’es portada pels militants-adas e partesans-anas (de còps elegits o pròches dels governants parisencs, o membre d’un partit del mercat-Estat-nacion parisenc), i a qu’un sol remèdi : la votacion, votar e eliminar, coma per EVIAN : beure e eliminar.
Non podèm considerar las amenaças madrilencas o parisencas coma unas idèas de la democracia, son idèas de l’antidemocracia. Una amenaça parisenca permanenta es : se volètz una lei per l’occitan, e que n’avètz besonh perqué la vòstra lenga es en dangièr malgrat d’èstre un patrimòni de l’umanitat (e sèm compatissent amb aiçò), lo dangièr lo fasent mai bèl perqué sètz independentistas (e donc avètz d’idèa politica que refusèm) e sobretot volètz far foncionar la democracia, la vertadièra, aquela que demanda que la votz del pòble fosquèsse retengut e non pas aquela d’una elita, d’una plutocracia. Aiçò es una amenaça antidemocratica qu’es portada pels foncionaris o elegits o conselhièrs socialistas actualament a l’Elisèu (los autres fan parier), e son bretons, anuèch ! (dementre d’autres), e portada a las nòstras aurelhas per portar la páur politica e frenar las demandas de democracia vertadièra.
Las gesticulacions republicanas per aplicar per las lengas l'egalitat (coma pel maridatge !) son pas acabadas, sobretot que totas las discutidas debútan sempre per castigar l'independentisme de la granda democracia catalana, de las amenaças de copar las subvencions, e de frenar l'argent public cap a un patrimòni en dangièr, l'occitan ; los que fan las leis en França son per l'esclavitud del pòble catalan, e sempre la mòrt de las lengas supausadament concurrentas ; avèm pas acabat ambe l'avuglament d'Estat, de la plutocracia jacobina e bonapartista, socialista o pas ; avèm pas acabat de las amenaças de Madrid o de París. fRANÇA es una puta republicana, es maissant per las putas que elas al mens fan un comèrci qu'als mens las doás parts i son supausats ganhant ; lo jacobinisme parleja per ganhar el....solet, e nos vòl transformar en plega-esquina coma del temps dels reis.
Limitar l’acte politic per l’occitan a la lenga (ambe tota la volontat simpatica que cal), es debutar tanben una mòrt de la lenga, lo pròba la creacion de la republica irlandesa en 1921 ; me sembla que los culturalistas –qu’an acceptat las amenaças, son los primièrs respeonsables de la situacion futura que ne debanarà per Occitània.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada