Le Figaro dèu èstre informat !

Espòrt, la redaccion es sovent dolenta a prepaus dels qualificatius d’identitat dels esportius ; n’avèm trapat un que nos agrada qu’a miètat. Nos pausarèm pas la questio nse cal èstre locutor d’occitan per portar lo qualificatiu d’occitan, coma pas un jopgaire de Tolosa o sap plan. Èstre occitan es çaquelà, anuèch una certana valorizacion de la lenga, e de las marca d’identitat, e Tolosa coma Bordèu, o pòdon rasonablament gaudir, se damóran pas dins l’ignorança francesa. Alara cal informar Le Figaro, jornal qu’es una aisina que podriá èstre pedagogica vist que l’escòla republicana o ensenha pas a totes e totas ! (parlarai pas de las rasons republicanas que fabrícan la páur per non pas ensenhar lo país Occitània, es una páur nacionalista francesa, es donc esquizofrènia politica)

Aqueste maitin, es un jornalista esportiu del jornal Le Figaro que dèu èstre informat…

Bordèu es tanben occitana, autanplan que Tolosa.

De mai, la populacion de Bordèu es autanplan gascona que la populacion de Tolosa, cal apondre que Bordèu es plen de Lemosins, o Peirigordins  o Ageneses (Lengadocians, longa istòria aquí !). Del meteis biais Tolosa es plen de Lengadocians ; aqueles son amagats e zo fan sempre devath l’etiqueta d’occitan dins totas las redaccions, mas es ingèni, e me sembla un imperialisme lengadocian, sobre l’etiqueta d’occitan vòlon pas dire que son lengadocians – cal desfugir aquel biais de far car un Lemosin, un Gavòt, un Auvernhat, un Nissart (ambe totas las consideracions istoricas e politicas que cal), un Bearnés (parier qu’a Niça), un Bigordan (parier qu’a Niça), un comengés (parier qu’a Niça), un provençal (del Comtat o pas), un monegasc (parier qu’a Niça), un Aranés (parier qu’a Niça e benlèu mai), son totes OCCITANS. Es per aiçò que son totas las doás vilas OCCITANAS.

En préner un nom dementre los autres, un toponim ancian de Tolosa e de Bordèu e que son geograficament al mesme endreit geografic, Lo Miralh, per rapòrt al cap de las ciutats occitanas.

LO MIRALH

Lo Miralh es una carrièra de Bordèu, e un barri de Tolosa.

Es lo meteis nom, e la meteissa orientacion, perqué ? Tolosa e Bordèu son autanplan gascona, l’una e l’autra de la ciutat ; de mai Bordèu es tanben lemosina o peirigodina e a còps mai o mens Agenesa. Tolosa es lengadociana autanplan, mas pas dels costat del famós barri de Lo Miralh (Le Miralh, en gardar lo prenom pirinenc) justament.

Bordèu a agut dinca 1470, aprèp la famosa batalha perduda per las tropa gascona, una lenga que se podrà considerar coma co-oficiala, la nommava gascon ; èra un mot politic coma a poscut l’explicar Montaigne dins ‘Los Assages’. La diferéncia entre lemosin e gascon, el l’explica fòrt plan, pendent un temps que la lenga totes e totasla parlava, indestinctament del parlar occitana que se tractava. Quora se parla, las dificultats de quasi-frontièra lingüistica, d’un dialecte a un autre, non i a pas cap !

Es evident, vist l’omertà informativa, del meteis escantilh que çò que se debana ara en Catalonha (Principat del Sud), l’omertà informativa a prepaus de la lenga occitana fabrica qualificatiu tòrt.

Es per aiçò que cal explicar e explicar – lo bilhet aquel es fait per la redaccion de Le Figaro, mas totas las escòlas de jornalisme o podrián aver coma cors d’ensenhança sobretot quora son en Occitània ! Malgrat tot a lInstitut Catolic, e malgrat las declaracions que fan davant lo jutge per respondre a inquietuds juridicas, l’occitan e sa geografia son pas donadas a l’escòla de jornalisme catolica de Tolosa…

La diferenciacion se fabrica en francés e sempre, per exemple Languedoc Gothie fabrica una illusion francesa per Occitània, similara als Identitaires.