Es l’avertioment que tres ciutadans d’Occitània, en fugida per una jornada a París, dijòus passat, an poscut tornar aquela novèla del mètge parisenc, un lengaregionalista breton. Uèi encara un còp la catalanita tòca Occitània ambe una caricatura, aquesta prepausa unas comparasons politicas, d’accions politicas, fintatz quna es la mai democratica, devinhòla :
Es que la Republicanita, que tòca fòrça personal republican francés e los satellits (fòrça satellits en Occitània), es l’enrevèrs de la catalanita. Qu’es aquò la republicanita, la republicanita es un ensemble de simbòls qu’an amassat per explicar que la plutocracia aviá rason abans que lo pòble (aquí es aquel d’Occitània) pensa ; lo pòble èra unic segon la simbolica republicana, coma per la glèisa catolica, le peuple de dieu pensa coma cal perqué es catolic, los autres pensan tòrt ; alara lo pòble republican e sas elitas son similars, son quasiment una religion d’Estat. L’òrdre de las causas es tal que sembla talament a una dictatura republicana, organizada per personatge etiquetat republican, e que la partidocracia protegís de tota pensada tòrta, puèi que sábon cridar a la democracia, coma un metòde quoè que vòl assegurar lo pòble perqué lo pòble non fasquèsse un autre 14 de julhet al entorn de las novèlas bastidas ; lo pòble d’aquesta republica es dangierós e zo sábon.
Alara quora lo pòble catalan a decidit de se prendre en man, per se liberar d’aquesta malautiá republicanitis, se podrà comprendre que los Parisencs e assimilats, fosquèssen pas contents, per non pas espandit l’exemplaritat de la vision democratica de la novèl granda democracia catalana, que serà aital quora serà independenta, mas gaire abans.
Fintatz de quina manièra la democracia se definís en comparason ambe la dictatura :
Bon, alara la catalanita (catalanitis) tòca Occitània, e aquò agrada pas las tocats parisencs de la republicanita (republicanitis).
E çaquelà la catalanita es simplament pensar que los Catalans seràn en melhor companhiá democratica se o fan solet que mal acompanhat pels amics franceses que son a Madrid.
Vesèm çaquelà que la republicanita preferís ajudar lo Madrilenc per non pas organizar un referèndum, per saber çò que lo pòble vòl, que non pas pensar que la democracia serà mai granda se los Catalns se liberan de las estupiditats madrilencas, estupiditats modèrnas que fan un semblant d’aire pòst-franquista a totas las intervencions politicas madrilenca en Catalonha.
Coma dins tot còrs social, avèm evidentament, mantunes ciutadans que se fan remarcar per non pas seguir la marcha de l’elita plutocratica, o fan per se valorizar el-meteis… lo dangièr es de los aver coma un monopòl de la pensada politica occitana, per exemple dins lo comunicat qu’acabi de recebre que confirma que lo pastiment del partit occitan es plan lo partit socialista occitan.
Aquel comunicat confirma que la manifestacion del 30 de març darrièr èra simplament per engraissar l‘argument que lo POC èra utile (causa que mai en mai de monde dobte) ; l’argument pòrta mai-que-tot dins lo mitan redusit dels inocents occitanistas, majoritariament professors, e quora son pas comunistas.
E coma l’explica plan aquel comunicat la centralizacion de las politicas per la lenga occitana seriá la panacèa universala, per la salvacion ; mas quitament aiçò es dobtós. L’argent bailat per l’Estat benlèu que podrà virar aital … Mas desfarà la responsabilitat dels elegits locals (jà pichona sul tèma).
La catalanita es aital un modèl de responsabilitat, es un modèl catalan per la lenga catalana.
Es normal alara que totas las foncionarizacions de la politica lingüistica, en defòra de tot engatjament politic personalizat, fasquèsse la meteissa causa que l’oficializacion del gaëlic d’Irlanda en 1921, un enterrrament de primièra classa per la lenga occitana, en refusar la catalanita, los capolièrs endoctricats per la republicanita, o en patiment terapeutic, seràn los primièrs a portar lo tombèu dins libràs dels bèls que seràn plan polidament editats mas ges legits !
La catalanita –al mens- respecta la volontat del pòble (e ne podèm rire tot parier) ; esperèm encara un partit politic en Occitània que posquèsse de temps en temps, escotar una autra causa que lo microcòsme dels occitanistas, ambe tròp de foncionaris ; la causa es puslèu complicada de promòure.
Catalanita aguda seguida, los apocalipsis del PP, la republicanita es d’aqueste camp :
CiU per informar de tot ! CUP per informar dels alternatius, ERC, ICV, etc.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada