De temps en temps se parla de l’abandon de la promessa 56 de François Hollande et de la seuna aligança politica al govèrn actualament ; s’acaba d’aver lo sosten clar de Marianne ambe l’article següent, ne farai una critica aprèp.
Se cal recordar çaquelà que la promessa 56 fasiá partit d’un programa, programa qu’es sistematicament argumentat per votar «l’egalitat dels coplas omosexuals» pel maridatge ; çò que vertadièr, real, pels gais e lesbians, una comunautat de l’Estat francés (e que se vòlon pas comunautaristas), perqué unas autras comunautats (que se vòlon pas mai comunautaristas) e qu’an fait votar François Hollande perqué an legit la promessas 56, serián pas fondat de veire aplicar la promessa 56 per la majoritat actuala ? Çò qu’es realitat per una majoritat Taubira pel «maridatge per totes», seriá pas la meteissa majoritat per cambiar una autra discriminacion lingüistica francesa.
L’illustracion de l’articl es çaquelà clar, se tracha plan d’aver una visibilitat de la lenga dins las regions administrativa francesa ; mas de que còst aquel panèu quora se sap que los departaments an dempuèi longtemps regulat aqueles cambiament perqué còsta lo mens possible, e l’pondon en breton (aquí) es d’un còst d’una marga matenatica o dinerièra pichonetona.
Se podrà e deurà aital legir l’article de faiçon engatjada ; aquò pròba que Marianne a causit lo camp del nacionalisme francés de netejament lingüistic, en companhiá d’una nacionalisme que se vòl èstre «la diversitat lingüistica ambe la francefonia», es de dire la paradòxa d’aquel nacional-expansionisme francés.
Dins la paradòxa de Marianne podèm enclaure un autre element, la Mariana es nascuda Puèglaurenç, en Occitània ; vesèm aital qu’un idèa occitana es sancierament pervertida aquí, un còp montat a París. Marianne es donc clarament tocada per la sindròma Enric III de Navarra, París val plan una messa, o sul sicut concernit : lo mercat-Estat-nacion França ajuda Marianne a aver client de lenga francesa e pensa que l’arribada d’una autra lenga, li farà perdre clients… Aquesta fòrma de sindròma es una mutason dinerièra, venguda del politic, que podèm trapar dins lo cap dels professors d’espanhòl dedins l’Estat republican francés, que, coma Franco, an páur de perdre escolans quora lo catalan devendriá lenga unica d’un Estat independent. La páur aquesta es ligada a l’idèa simplassa : 1 Estat = 1 lenga oficiala (pensada de la terreur e del franquisme). Es de l’etnisme francés, aplicat a l’Estat francés es un nacionalisme d’expansion. Es la Terreur aplicada al XXIen sègle !
L’inegalitat republicana es alara inscrita dins la constitucion de 1992, aquela que l’esquèrra nacionalista francesa faguèt votar en companhiá de la dreita francesa ; es l’article 2 de la constitucion, un article discriminatòri que fariá, dins la constitucion turca, una impossibilitat de dintrar dins l’union Europèa, es un article discriminatòri e qu’es a mantunes còps objectes de debats (sovent estupids) al Parlament francés, e qu’a miníma son jamai estat capable de cambiar, mas d’aplicar contra lo breton e l’occitan, jamai contra l’anglés ; un exemple d’aplicacion potenciala contra l’anglés : lo jornal Le Monde publicava quatre pagina en anglés pendent doás annadas, òr aquel jornal es subvencionat per l’Estat de l’article 2 de la Constitucion frnachimanda, en contradiccion ambe los arguments que faguèron votar l’article 2 en junh 1999. La subvencion es jamai estada arrestada al jornal Le Monde !
De mai, cal saber qu’abans 1999, la lenga francesa èra pas integrada a la ConstituTion dels Franchimand, e tot virava çaquelà en lenga francesa e sonque ! Donc lo vòt d’aquel article, es un vòt l’ultranacionalisme, maia es l’expression d’una oligarquia francesa (Marianne) que trapa que lo netejament lingüistic es pas pron eficaç.
Es tanben aquel article una sindròma de bonapartisme.
Quora l’administracion non parla la lenga de las populacions, es donc una administracion que s’imposa a las populacions, es donc lo militarisme bonapartista que contunha ; es aital lo punt de vista de FO qu’es per imposar lo punt de vista de l’administracion e non pas la representacion de las eleccions. aquel biais de pensar es puslèu la marca d’una antidemocracia, coma lo franquisme o lo bonapartisme.
L’istòria que vòl que las lengas dita regionalas fosquèssen artificialas, es puslèu amusenta ; la sola lenga de l’Estat francés qu’a jamai respectat la practica de las populacion al moment de sa normalizacion es la lenga del jornal Marianne ; alara perqué l’ignorança sembla èstre la basa de l’excepcion francesa, conselharai a Marianne de legir Claude Duneton, «parler croquant», pensi que n’aprendràn fòrças abans d’escriure d’autras estupiditats d’aquel escantilh, mas que se mesurarà aital al meteis nivèl de las estupiditats de la dreita extrèma nacionalista francesa, al meteis nivèl, res d’autre.
Donc, jà o aviái escrit, Marianne es donc de plaçar dins las lordèras de la premsa francesa, parisenca, al meteis nivèl que tota la bona premsa d’extrèma-dreita francesa.
-°-
E quinze jorns pus tard … aprèp circulacion sul net d’aquel article caracteristic, Marianne publica :
Lo títol es pas de l’autor, mas del jorn … donc podèm listar los arguments coma per L’Indépendant, causa que faguèrem mantunes bilhets aprèp aquel…
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada