Autoritat municipala e TOLOSA

Ambe l’arribada de la novèla municipalitat d’esquèrra a Tolosa aviam pensat que l’occitan èra considerat melhor ; las subvencions an aumentat, vertat, e una cargada de mission es estada nommada a mièg temps (èra estat dicha de plen temps, e Pierre Cohen aviá confirmat lo fait del plen temps dins una reünion publica) ; uèi sabèm qu’es una faciada, un biais de subvencionar un tròç de la populacion per crear clients electorals ; zo sabèm perqué l’occitan es pas près al seriós, pas emplegat al nivèl que cal, non pas coma una riquessa de la vila, nimai coma una diversitat lingüistica, mas la volèm realament coma lenga istorica, parlada e demandada (enquèsta del CR en pròva) per la populacion democrata de la vila, e per mantunas personas que son ni extremistas d’esquèrra, ni extremistas de dreita, es de dire ges associablas al nacional-expansionisme francés, al jacobinisme bonapartisme francés.

La manifestacion de Tolosa del 31 de març de 2012 es estada ajudada non pas per l’occitan, mas simplament coma un acte de patriotisme politic, de clientèla que cal potingar. E l’IEO local e federal, e l’organizacion multipolària, o podián gaire remarcar e comunicar, vist que son tenguts per las subvencions publicas. Dins lo debat de diluns passat la manifestacion e l’ajuda a-n aquestas son estats mantunes còps sortits del gabinet per donar un punt positiu a l’accion actuala e la tenguda de las promessas electoralas municipalas.

L’equipa en plaça a installat elegits/idas en carga de la cultura occitana e fan de tal biais de subvencionar lo coorporatisme costumièrs del vòt d’esquèrra, a miníma per far calar lo grope del «lòbi occitanista» abans cada eleccion, sobretot lo primièr torn : los intermitents de l’espectacle e lo sistèma professoral son concernits, e alara nos presentan aiçò coma la politica per l’occitan en convidacion-convocacion (que los militants occitanistas devon distribuar per èstre informat de la linha politica, cap distribucion fòra lo mitan «estrait occitan-ista» es previst per l’administracion, donc cap volontat de debat) dins la «maison de la divesrité» per nos explicar que siam pas sols a demandar subvencions, la leiçon politica (la leiçon coma nente a l’escòla) e donc que cal frenar las demandas (coma se èran sobredimensionadas !). E quora volèm distribuar un document municipal sobre l’occitan, se nos remarca, sul pic, que lo nombre es limitat e que cal justament limitar sa diffusion, mas aiçò se dís pas en reünion ; se dís pas tanpauc en reünion que la cargada de mission a un ròtle frenat ambe la pus granda enèrgia pel seu director de servici de l’administracion ; es de se demandar qui comanda a Tolosa, quora avèm representant, l’administracion frena la loras activitats politicas que deurián cambiar e rendre visible las decisions politicas de campanha electorala. Parlarai pas de l’afar de la signaletica bilingüa qu’a desaparegut per Alsàcia-Lorrena, e qu’èra astrosament e grandament organizada per una decision politica e una entrepresa parisenca de comunicacion…

Los intermitents que se vòlon donaires de leiçons sul tèma de la dubertura d’esperit, en sotalinhar que los occitanistas serián pas duberts (pel mens), deuriá aver al mens lo geniós poetic en mens, e saber qu’existísson ambe l’ajuda de subvencions e non pas gràcia al public (perqué la promocion es mal faita, e las prepausicions musicalas pauc adaptadas a las demandas actualas), e que per etica e morala deurián, al mens, èstre mai coërents, e silencioses sul tèma de la dubertura d’esperit ; Fèlix Castan l’èra al mens, seguísson pas brica lo meteis camin ; lo lecatge de cauçuras es pas una accion sonòra de grand nivèl per un Nissart.

Per çò que concernís lo sistèma professoral, se podrà remarcar qu’efectivament i a una demanda dels professors e de las professoras per dintrar los amusaments musicals dins la sensibilizacion, e ajudar aital l’administracion de listar aiçò coma un grand eveniment per l’ensenhament de l’occitan «generalizat» e aital sortir a l’Assemblée dicha Nationale per s’adobar de las criticas al pus naut nivèl, o per parlar a l’UNESCO sul tèma) ; mas cal remarcar que l’imposicion del francés coma lenga unica, en ostracizar l’occitan, se faguèt pas d’aquesta manièra docetona, mas puslèu per la fòrça republicana, usardiana, ambe de l’autoritat politica nacionalista francesa d’un certan Jules Ferry, criticat per un Joan Jaurès çaquelà (mas pauc entendut vist que sos discorses en occitan son oblidats de totes/as quitament del jornal que i escriviá dedins, oquitament la seuna universitat tolzana que i èra professor) ; e quora escrivi aquò vòl pas dire que soi d’accòrd d’imposar aiçò de la lenga occitana a Tolosa d’aquel biais, per l’occitan ; lo modèl francés per la lenga occitana es pas lo modèl que cal ; mas simplament lo sistèma professoral francés de uèi a una memòria un pauc corteta, quora sap quitament pas çò que se debana a 150 mètres de las loras escòlas en matièra d’ensenhament de la lenga occitana ; fau referéncia un encontre electoral ambe Mme Lafforgues e una ensenhanta de l’escòla de Bonhoure pendent una campanha electorala passada ; Cal plan saber qu’en general los occitanistas an pas mestièr de musicians especialistas (que fosquèsson de Niça o pas) en lecatge de cauçuras per sortir e èstre presents dins lo quartièr …

Mas quora s’explica als elegits que, pauc de causas seriosas de far per esclarir aquestes punts flacs de lor politica, s’es plaçat sul pic dins lo camp extremista, pel representat non pas de la populacion que l’a elegit, mas del representant del camp de la pensada del Front de Gauche, o del socialisme «democrata» ; e per «morala», per «cosmopolitisme», t’enbárran sistematicament dins lo camp de estequit d’esperit, de la fauta de dubertura d’esperit (la critica es ges acceptada, perqué es l’autoritat politica qu’es mesa al mal). La municipalitat de Tolosa es completament d’accòrd ambe los extremistas que faguèron aiçò :

Avèm pas agut un sol article dins La Dépêche du Midi per explicar lo regret municipal, nimai un article dins los jornals oficials de la vila (es un pauc coma la fòto de la pancarda CONVIVÈNCIA al moment de l’atemptat de Mohammed Merah, la pancarda es inexistenta pel Grand Tolosa que comunica e nimai per Tolosa, alara que tota la premsa int’ernacionala e quitament la DDM l’a represa) ; avèm es espèr de saber quina actitud politica prendràn per reglar l’afar, pas un sol det s’es levat per signalar aiçò ; e çaquelà la redaccion de La Dépêche du Midi es pron aluzerpida per criticar sistematicament una politica de preséncia de l’occitan o del francés parlat aquí o ailà… Sèm donc sense cap reaccion politica del cònsol màger al sicut. Es mai aluzerpit pel rugbí, espòrt grandament occitan (vertat), que per l’occitan e las deterioracions que dèu suportar, coma la dignitat de la vila tanben supòrta.

S’espèra encara un tram en occitan a Blanhac, alara qu’èra dich coma una promessa de campanha, coma la ligason tram per l’aeropòrt. Las associacions occitanistas se cálan perqué recebon subvencions, e que cal non pas las perdre, vist los risques de desaparicion de l’occitan dins la vila, car es clar l’occitan es una lenga viva en dangièr ; lo clientelisme fonciona de bon, e justament es la bona pròva que l’occitan es pas acceptat per la municipalitat actuala de Tolosa, malgrat los polits discorses de faciada, benlèu que coma pel rugbí Pierre Cohen deuriá aquò prendre en man, directament.

La deterioracion dels panèus aqueles auriá demandat una reaccion politica clara ; l’esperèm dempuèi … la data de negratge dels panèus, es impossible de saber lo moment, cap servici municipal o aviá remarcat, cap vesin dels panèus quora n’i a (enquèsta faita) ; aqueles panèus son çaquelà a l’entrada de la ciutat mondina, aquelas dintradas son de las mai frequentadas de la vila, sense cap de dobte. Se trapa que las ai jamai vistas car me desplaçi sonque en tren-velo, car soi ecologista, e apliqui a me çò que pensi de l’existéncia de veïculs automòbils ; esperavi aiçò dels elegits d’esquèrra de Tolosa.

Esperavi un jorn qu’aquesta municipalitat de l’esquèrra francesa fasquèsse parier per l’occitan, que los polits discorses fosquèssen aplicar dins una usança a gratís* de la lenga (* o quasiment, mas quitament aiçò d’a gratís e non coorporatista, es negat per l’equipa en plaça).

E quora escrivi aiçò, sabi que serai, coma zo fasiá l’inquisicion, ostracizat per tot debat o supausat debat dins la vila (los catars an degut fugir d’Occitània franquesida), mas gausi dire, gausi parlar, gausi acabar ambe l’omertà politica d’esquèrra ; l’autoritat de la vila de Pierre Cohen es mesa al mal per mantunes extremistas d’esquèrra o de dreita, e las decisions aficadas per un public occitanista son dins la realitat maltracada per extremistas de sa majoritat ajudats per extremistas defòra sa majoritat e de dreita extrèma, d’un «oustal» que non agrada. Val melhor manifestar dabans la pòrta de l’«Oustal» dels identitaris per aver de sonalhas politicas, que non pas far respectar l’autoritat de la vila, e donc sa signaletica oficiala en lenga occitana.

Se cal recordar que quora lo prefecte regional faguèt una remarca sobre l’installacion isolada dels panèus TOLOSA (justament a la seguida d’un accòrd administratiu de Montpelhièr e en seguida de l’afar de Vilanèva de Magalona), gràcia o encausa d’un article dins La Dépêche Du Midi (que se donava aital d’èstre dins lo camp dels extremistas que pintúrlan en nègre), sul pic lo sistèma politic en plaça per l’autoritat municipala, a reagit. Per aquestes panèus negrits, esperèm las reaccions dempuèi mai de 1, 2, 3, 4, 5, 6 meses (pel mens), e un article dins La Dépêche…

I a mantunes autres punts de l’accion municipala que son de remarcar e plaçar dins lo camp de la fauta d’autoritat politica (levat pel rugbí, çaquelà, car la clientèla es gròssa), mas l’occitan es simplament un rebat aisit de veire. Tolosa es pas lo politic que governa, mas l’administracion municipala, e aparentament en mai de 4 annadas, la majoritat actuala a pas encara trapar lo biais de far passar la seuna autoritat dins los servicis ; e l’administracion de Tolosa es nacionalista francesa perqué fauta d’autoritat pels elegits de l’esquèrra, per mantunes (non pas totes cal èstre rigoroses), e perqué los elegits d’esquèrra concernits son d’accòrd ambe lo biais de netejament lingüistic que l’administracion pòrta dedins lo seu còr inquisidor, e facicitat per l’Estat jacobin.

E coma sèm democratas farèm pas viradas de nuèit per pintrar los panèus en lenga imperialista francesa, cresèm a l’autoritat politica, cresèm que los elegits pòdon èstre per tota la populacion coma l’occitan dèu èstre per tota la populacion e non pas per un grope de militants tant polits que fosquèssen, pensam que l’occitan es pas una diversitat de la vila, mas comptarèm lo nombre de jorns per cambiar aiçò, e ne farèm lo cas per las eleccions municipalas venentas.

-°-

Publicat mantunes jorns abans, debuta de junh, segur abans la legida del bilhet aquel, dins La Setmana, informat per un abonat (inconegut – soi pas abonat)….