Le Figaro, parisenc de la granda manip. de dreita, e del militarisme.

Aqueste vrespe ai agut la susprèsa de veire que quasiment tot tipe de persona que crotzavi portava un jornal Le Figaro ; gaire luènh de l’estacion jean-Jaurès ai agut mantunas minutas aprèp que Le Figaro èra distribuat a gratís dins Tolosa, coma la DDM a la costuma de far de còps qu’i a !

Ai agut en man lo jornal, e l’ai portat sul pic al meu quiosquièr : «-comprèni melhor perqué ai pas vist de comercial dempuèiu mantunes meses.» (serà recebut lo còp venent).

En gaitar lo jornal es normal que fosquèsse distribuat ; i a dedins unas paginas de recrutament de quadres important pel Sud de França, de Niça a Bordèu. e es clar, que los quadres al caumatge an pas la costuma de viatjar d’òtel 5 estelas, 4 estelas o 3 erstelas, pel «plaser» d’aver Le Figaro tanben a gratís.

Quora se legís aquel tipe de jornal, un pauc coma L’Humanité, se cal plaçar dins la pèl del lectorat, de dreita pel Figaro, o de l’esquèrra per L’Humanité ; puèi cal cap virar la pausicion politica e tornar legir los articles. E alara lo rire vos vendrà aviat, un pauc coma la DDM, se gausatz legir aquela fuèlha de la pradeta de Tolosa.

Bon, L’Humanité coma Le Figaro son jornals d’opinions engatjadas e totes dos an un punt comun, son nacionalistas franceses, mas benlèu Le Figaro ambe un interès mai bèl del vendeire d’arma que n’es lo son proprietari, e militant UMP, sense oblidar que n’es tanben estat elegit de grand renom «democratic».

Uèi se cal pausar la question d’aquel article dedins una pagina que pòrta la páur politica dins lo cap del lectorat de dreita, se cal pausar la question de la significacion de l’interpelacion : quí anirà dins las carrièras del lectorat patronal del Figaro ? Quí gausarà manifestar per protestar contra l’invasion democratica de l’«odiosa» esquèrra, e de la color ròse sobre la mapa de fRANÇA que fauta en mai las colonias d’oltra-mar.

Las an oblidadas segurament perqué an votat per François Hollande de manièra qu’i a pas cap dobte Nicolas Sarkozy e los amics UMP (i a gaire femnas !) i son pus benvenguts, donc Le Figaro e lo sistèma patronal militarista que lo fabrica, se carga d’oblidar los territòris d’Oltra-mar, mas se fasèm una guèrra seràn plan contents de los botar dabans, coma de costuma a cada guèrra mondiala los renegats son plaçats dabans per èstre segur de non pus los aver sul camin del nacionalisme expansionista francés, e aital ajudar del melhor biais l’industria de l’armament parisenc e francés, los sos proprietaris e las seunas premsas, e los seus mèdias audiovisuals.

Las mapas an l’avantatge de mostrar que son aqueles  «fòras las institucions» … en doblidar lo Conselh Constitucionals que serà el, emplenat de nacionalistas d’expansion de dreita, emplenat d’amics a la redaccion de Le Figaro.

Non cal oblidar que totas la premsa francesa pòrta un dobte ontologic, res non val una bona premsa manipuladoira parisenca per servar lo centralisme democratic de dreita o d’esquèrra.