arcuèlh

dissabte, de juny 16, 2012

Iniciativa per Occitània, una adaptacion

Lo poèma de resisténcia de Frederic Mistral a l'alienacion lingüistica e culturala que fai oblidar lo provençau au profiech dau francés solet, aquest còp en grafia classica : Au pòble nòstre.
Paure pòble de Provença,
Sempre mai entamenat.
Sensa sosta ni defensa,
Ais otrages abandonat !
A l'escòla te derraban
Lo lengatge de tei grands,
E ton desonor acaban,
Pòble, en te desnaturant.
Dei vièlhs mòts de ton usatge
Onte penses librament
Un arlèri de passatge
T'enebís lo parlament.
Te mastrolhan lei cervèlas,
T'endoctrinan coma un niais,
Per fin que la manivèla
Vire totei au mesme biais.
Ton Istòria desconeisson,
Te la còntan d'a rebors ;
E te dreiçan, te redreiçan
Tau qu'un pòble de gibós.
Te fan crèire que sa luna
Brilha mai que ton solèu,
E ton ama s'empaluna,
Aplatida amb un rotlèu.
Te fan crèire que tei paires
N'an jamai ren fach de bòn
E, reguèrgue a l'usurpaire,
Jamai res que lhi respònd !
Tei bèlei cançons boniassas,
Leis oblides, ò badau !
Per lei vilaniás bestiassas
Que te plòvon d'amondaut.
Sabes plus ordir tei fèstas,
Sabes plus jogar tei jòcs :
Puei quand as chamjat de vèsta,
Rèstes pigre coma Jòb.
E pasmens es tu la mena,
Lo groüm de la nacion,
Onte Aqueu d'amont semena
Son etèrna creacion.
Tu, sauvant leis abitudas
E lo gàubi dau Miegjorn,
Sauves la comparituda
De la raça e dau sejorn.
Nòstra lenga e sei provèrbi
An son nis a ton fogau
E nos gardes la supèrbia
De tei filhas que fan gaug.
Per te faire dire seba
Tot te conha : mai, testard,
Ren qu'amb un fulhet de ceba
Te remontes bon soudard.
Tu solet fòses la tèrra
E rebrondes l'olivier :
Cerques lo bonur onte èra
E la jòia onte n'i aviá,
Quand lei gents se contentavan
De crussir lo pan d'ostau
E que tot lo jorn cantavan
Sus l'araire e lo dentau.
Mai, bèu pòble, lo pòs veire :
Lei rasclets, lei margolins,
Que mespresan uei sei rèires
Non se crompan de molins.
Mesmament l'aucèu de gàbia
Qu'a de grana son sadol,
Fau que mòre de l'enràbia
Davant son abeurador.
Que ta vista donc s'alargue,
Pòble, sus ton país doç,
Car se ditz qu'un chin de pargue
Sus sa suelha ne'n bat dos.
Fòse tei cantons, refòse !
Parla fièr ton provençau,
Qu’entre mar, Durença e Ròse
Fai bòn viure, Dieu lo saup !

Orientacion al bilingüismeaficha vièlha Auvernha