Enquèsta d’opinion camina pertot.

Abans de veire lo bilhet aquel, vos prepausi d’anar veire un bilhet escrich en debuta del mes, i portavi un pronostic.

Uèi al maitin, un sondatge arriba a France Info.

E quora l’avèm legit, e que lo pronostic èra aquel qu’avètz legit, fasèm lo morre del militant classic e novèl del MoDem :

Mas o cal tornar escriure, es pas l’enquèsta al temps T que cal legir, mas puslèu la variacion d’una evolucion de las chifras.

Ambe aquel punt de vista, nos podèm pausar la question de l’evolucion de François Hollande ; ai agut en man un trac de campanha … es subjecte a un fum d’interpretacions sobre la politica que vòl menar, de bon coma de maissanta politica. Donc ambe lo fosc de las presentacions de François Hollande avèm una baissa, una variacion a la baissa.

Quí es per l’injustícia ? Los amics e las amigas de François Hollande son dins l’oposicion de l’injustícia, tot va plan. D’un autre caire son fosc sobre los tèmas següents : las lengas e l’Estat francés (de la signatura de la Carta Europèa pel novèl pòrta-paraula Moscovici, a Bucaresti ministre que se demandava perqué la signar, farèm una ratificacion ?), de las institucions regionalas (farèm una constitucion per cada region ?), de las escòlas en occitan (las multiplicarèm coma Calandreta e coma Escòlas d’Estat ?), de la politica transfrontalièra (ne farèm per bastir entitats mai segura per l’Union Europèa ?), del nuclear (ne farèm un objectiu parisenc de restabliment de la securitat dinca demesir sancièrament la produccion per èstre segur que nos petèsse pas a la cara coma per Fukushima Daïshi ?), dels transpòrts collectius (ne farèm una politica per demesir lo nombre de camin sobre las autorotas, arrestarèm la politica de creacion d’autorotas ?), de la cultura patrimoniala o creativa (de qué volèm que París s’aucupèsse de mai ? o benlèu abandonar lo centralisme cultural francés ?), de politica audiovisuala per aver una paraula publica en region (ne volèm o pas ?), etc.

Mas per astre, las enquèstas las mai caras, costosas, son, sovent, aquelas qu’an un contengut real, per exemple aquela de La Croix sobre lo contengut de las volontats dels electors e de las electriças :

Lo gròs desfaut de La Croix es lo contengut religiós, un pauc coma lo contengut espòrt dins La Dépêche du Midi. Senon es un jornal de granda qualitat, pel contengut internacional e politic, mai tanben pels subjectes de societat.

E puèi, coma las campanhas electoralas son un moment important de soscadissa politica, lo Partit Occitan (remembrèm : soi membre de cap partit politic) prepausa unas velhadas d’ivèrn sul tèma, pensar lo politic en Occitània.

Per temps d’ivèrn en Occitània, me sembla una bona idèa, escambiar sobre subjecte d’actualitat, e parlar de politica

De las enquèstas parisencas, o de las pensadas tolzanas occitanas, avèm sonque un regret, un real debat mediatizat, que totas las visions e pensadas politicas posquèssen èstre representadas a l’ecran de la television locala, ambe lo temps que cal per argumentar, longament. Lo malastre es que la politica del numèric en fRANÇA e portada pel CSA dona pas encara un còp enveja de crompar un aparelh de television. Uèi se pensa de crompar un aparelh de captage de la RNT, mas per quin contengut ? Sempre la programacion parisenca de las maisons de disc del mercat francés ?

Nos podèm alara passar un pauc de musica bona per melhor pensar :

E al meteis temps, legir los tèxtes dels «Économistes atterrés», via Là-Bas si j’u suis. Puèi farèm una enquèsta novèla per saber coma anatz votar !