Mas sembla qu’es pron abans los cambiaments electorals que los cambiaments son costumièrs al cap de l’Estat.
Lo títol del jornalista de Rue89 es generós, «se recasent» ; cal èstre clar : los rats fugíson la barca de Medúsa.
I a mantunes jorns aviái recebut de Corsega un dessenh umoristic qu’aviái annotat :
«Tanben, fRANÇA d’abans las eleccions de 2012 … zo veirèm lèu.» esperavi pas l’article de Rue89 sul tèma autanplan lèu publicat ! Soi pas un aprosmat de la redaccion parisenca çaquelà.
Mas se cal pausar lo problèma de la capacitat dels elegits o esculhit ministres per causir los collaboradors, sembla que lo turn-over (en patois parisenc novèl) fosquèsse la nòrma. Aquel turn-over es la pròva de las loras incapacitat de gerir los pòstes de govèrn, mai benlèu tanben la verificacion en realitat de l’impossible gestion d’un Estat centralista.
Car, es plan aquò un sistèma generalizat a París, los rats s’en van del navira de manièra talament frequenta qu’es de se pausar lo problèma de l’eficacetat d’aquel Estat centralista e sobretot que nommar personas de qualitat (nommat per la santetat de pensada dels Partits) valorizariá al pòste ministerial coma cal (alprèp de la societat civila en general), e una competencialivitat a tot autre pòste ?
Aprèp l’installacion dins un ministèri, los actors politics aquels s’en van pas, mas es plan de saber que son sovent directament installats a pòste dins las grandas entrepresas parisencas, aquelas que vívon del mercat centralista, fabricat per la pensada parisenca ambe «frontières naturelles».
Lo rats vívon del centralisme parisenc al cap de l’Estat o dins las entrepresas de l’Estat centralista francés.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada