Dins moment per l'istòria occitana (dominada pel sistèma francés dich republican) que sembla que, per arribar d'èstre audible lo mai potencialament, calguèsse parlar sense prepausar quicòm que fosquèsse bric desrengent, Du Bartàs arriba ambe un CD novèl. Du Bartàs alara reviscòla l'Istòria occitana e canta pel plaser, mas tanben pel messatge.
Alara escota me plan : «ont as fotut ton messatge ?», messatge a l'amorosa, e perqué pas a l'ensemble dels Occitanistas. E la solucion seriá la retirada al cuènh de ton cantonelon, quitament dins la retirada aquela -un CD- Du Bartàs es politic … per plantar las pastecas : «quand n'aurèm nòstre cofle», es la promessa de Du Bartàs, una promessa per una enveja d'escotar e de se desplaçar per anar los veire.
Du Bartàs fabrica pas cançons pel plaser del cançonièr novèl o pels arquius (los antropològues), las cançons de Du Bartàs son plenas d'una crida politica occitana ; las cançons son sortidas dels sabers comuns, malastrosament enclavats dins arquius franceses en Occitània, mas que pètan la modernitat, un espèr, baila un espèr (aiçò m'agrada). Los Occitans e Occitanistas (i a plan una diferéncia) qu'an pas legit lo doble libre de Louis Barthes (en francés), en roge e blau, an pas res comprès al problèma de la sotmission occitana ; Du Bartàs reviscòla l'enveja de legir aqueles libres. Du Bartàs ajuda a la pensada occitana, mediatiza una paraula politica, ambe grand succès. E seràn programat fòra las ràdios occitanas ? Zo cal esperar, son de bona qualitat, mas la qualitat sufís pas per èstre programat pels Franchimands.
Del sordat francés que se faguèt tirar pel plaser del nacional-expansionisme francés, Du Bartàs lo reviscòla en donar tanben los «Adius a la maire», la femna o la tèrra maire, Occitània ? S'èra encara viu, segur que Loís Bartas -lo sordat francés per las frontièras naturalas francesas- ne seriá estat urós d'aver un Bartàs novèl que canta, que canta mas pas pels aunors militars del sistèma francés, nimai una linha sul monument municipal, gaire mai pel plaser del sistèma bonapartista que l’a portat dins lo bartàs de la guèrra qu'espotuguèt grandament Occitània e sa nacion.
Pels programadors franceses, i a unes títols en francés, un grand espèr per RF de poder programat Du Bartàs e d'o poder prononciar coma cal a l'antena, o una estratègia ? Una estratègia bona !
Du Bartàs m'a sempre agradat, mas aquel CD benlèu que melhor que los darrièrs, i a un trabalh que soma las bèlas viradas e unas pensadas per Occitània, mercés, mila mercés.
Dos apontons :
- Du Bartàs nos prepausa aquí un document excepcional ; serà rengat dins la laissa botiguièra 'Tradition', mas es puslèu la perseguida de la vida culturala occitana, una novèla modernitat. La filhacion occitana es bona, felicitacions !
- «Les junòmes e les òmes venon per felicitar la musica magnifica qu’ongran nos ven far dançar», magnific a dançar ! E podèm cantar sense gaire saber la lenga, es per la musicalitat de la lenga occitana, valorizar per la prepausicion de Du Bartàs, es donc una sancièra ajuda a la nacion musicala occitana.
La bona referéncia 3 521383 418994
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada