En partent del constat que …
E tant qu'avèm pas de poders legislatius pels Conselhs Regionals (una constitucion en realitats, car sufís pas de destrusir per bastir un programa, enlevar los departaments) en Occitània, aurèm d'esperar de París. Quina demanda fasèm als elegits, als candidats, a-n aqueste nivèl. En Bretanha, i a jà una campanha per demandar poders en Region Bretanha per la politica lingüistica, i a jà reûnion publica sul tèma (e son pas aquestas sampitèrne aplec per aver un programa comun de l’occitanisme ; jovenòta la pensada politica occitana a mestièr de dirigisme).
Pel moment, l’occitanisme es aucupat a la manifestacion del 31 de amrç, per la lenga, coma eslògan a miníma : anèm per la lenga occitana. Mas concretament, qué fasèm quora aurèm sempre un Estat que vòl pas legalizar las lengas ? E sobretot l’emplec public pels territòris concernits, e donc en egalitat sobre aquel territòri ambe la lenga francesa. I a plan una intencion d’egalitat pels dreits socials, mas i a pas d’egalitat pensat per las lengas, òbra umana per esséncia, e element de concertum social.
Pel moment ne sèm a far la constatacion los partits majoritaris UMP e PSf-PRG an jamai fait lo trabalh sul tèma, quitament aprigondir la decentralizacion ne parla pas. S’espèra un trabalh al nivèl de l’Estat francés que posquèsse sortir una lei de desvolopament a egalitat de las lengas. Nicolas Sarkozy a plan rason d’indicar que la signatura de la Carta Europèa es pas una necessitat, mas una lei es encara esperada al prèp del regime republican parisenc.
E coma avèm pas gaire vist la lenga occitana aparéisser dins un emplec digne dins las comunas occitanas de Bordèu, Brageirac, Agen, Montalban, Besièrs, Pàmias, Baiona (es l’excepcion gràcias a las pressions bascas), Avinhon, Marselha, Tolon, Niça, etc. Donc dins la practica, l’occitéan es absent de la pensada e practica UMP-NC de las ciutats occitanas, del meteis biais al Conselh General de Corrèza (François Hollande n’es president).
Donc devèm donar la constatacion que lo volèm veire sortir del pòste de president [Fillon, l’a nommat, per dire non a una lei per l’occitan] e volèm una novèla majoritat, ambe lo mens possible de socialistas e radicals per la novèla Assemblée dicha Nationale. S’espèra del Senat esquerrista, un gèste, malgrat avèm un occitan al cap esperèm un signe per las populacions de lenga occitana. Un autre exemple a esquèrra, se dirà pas pron plan qu’un pòrta-paraula un nommat Kader Arif, refusat coma candidat per sa seccion socialista e çaquelà candidat socialista e radical per junh 2012 en Lauragués (tèrra asservida al vòt socialista), e qu’a jà provat sa capacitat de terrorizacion dels militants pro-lenga-occitanas, es pas lo planvengut coma deputat a París, pas planvengut per sosténer la lenga occitana e una lei que volèm.
Sobre aquel tèma las candidaturas UMP e NICOLAS SARKOZY, ni mai lo PSf e François Hollande son pas la fR-nça que trabalha per l’egalitat de las lengas e la dignitat per la lenga occitana, que segon una addicion lingüistica UNESCO es a man de crevar.
E los Occitans e las Occitanas son bravas bèstias.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada