La longa tradicion non-constitucionala del ‘pòble’ faiçon fR-nça.

Aquí es un pichon tèxte de la dimenjada sul tèma de la longa tradicion del 'pòble' d'un sola garba.

Al Missouri, la devisa es Salus populi suprema lex esta. E pasmens, nosautres en Euròpa parlèm del pòble estanisian o nòrd-american (en doblidar sovent lo Canadà). pendent totas las campanhas electoralas dels Estats-Units-d'America del Nòrd, los candidats se vòlon tanben representant del pòble estanisian per aver la man sobre los afars federalistas.
Dins los biaises de far grope o comunautat, la glèisa catolica parla tanben del pòble catolic o lo pòble de dieu, que se li parlèt la lenga oficiala del Vatican dinca Vatican II: tot aquò explica de faiçon positiva que los autres zo son pas de dieu e alara segur se podrà explicar las excomunicacions o inquisicions, un netejament religiós segon lo mòde vaticanesc; los integrismes musulmas o protestants de uèi son de la meteissa garba; e quoa lo pòble se pensa a l'unica, a l'uniformitat, a la sola manièra d'o pensar, avèm siá un etnisme d'expansion, siá un nacionalisme o republicanisme al mòde francés
Se cal recordar que la formula es sortida dels moments romans del tèxte De legibus de Cicéron (3, 3, 8); l'autor explica la necessitat qu'i aviá de nommar dos magistrats, «de poder reial, que se podrián sonar preire, jutges o consuls», perqué aurián «prioritat, justícia e conselh» e que per els «lo salut del pòble seriá la lei suprema», Ollis salus populi suprema lex esto.
Benlèu tirat de una de las Dotze leis, la sentença es encara famosa e es sovent donada dins las deliberacions oficialas, dins los discorses letrats o dins la propaganda partidocrata.
Perqué ? Perqué la lei de Roma es coma la lei de tot imperialisme, la lei es pus emplegada per despartir los ciutadans, mas per despartir los subjectes de la lei, o lo dreit n'es devengut una arma de combat politic.
Quora un candidat per 2012 a las presidencialas emplega «lo pòble» o puslèu «le peuple» en doblidar las autras lengas de fR-nça, es un biais d'exprimir non pas una comunautat de destin republican, del bastion parisenc per la lei establida, mas las sotmissions dels pòbles de l'Estat centralista francés devath la lei unica de «le peuple» dels parisencs o dels afidats, nòstre novèls ciutadans de Roma.
lo concepte es aital reprès per mantunes escrivan politicament engatjat de mantunes regimes d'Euròpa occidentala : lo fach apareis del XVIIen sègle, al moment de l'establiment dels novèls empèris europèus. Aital F.Bacon (Essays, Of Jubication); Th.H.Hobbes (The Element of Law Natural ans Politic, 28, 1); B.Philipp von Chemnitz (Dissertio de ratione status in imperio nostro Romano-Germanico, 5,15) e per clavar Locke, que, en 1689, ne faguèt l'epitafe del seu Second Treatise of Civil Governement.
Se cal recordar que las leis èran votadas en Aquitània abans l'arribada dels Franceses, 1453; se cal recordar que los Jurats del Parlament de Bordèu fasián la lei, e que lo budgecte del Duc èra votat annadierament.
Los novèls impèris europèus arribavn aprèp la destruccion d'aquesta Aquitània modelica.
Es lo moment qu'un sol òme non podiá pus menar l'empèri novèl, impèri en basteson sul continent e qu'èran clarament realitat oltra-mar ; alara per aver l'empèri, e lo mercat junt, caliá trapar conceptye politic per justificar las conquèstas e las sotmissions dels pòbles vençuts.
Quora «La France protège les Français» (entendut a Marselha en 2012 pendent la campanha), es pensar la lei fòra los subjectes de la lei, e los subjectes son alara docils, se son plan segur dintrats dins l'unitat pensada a París.
lo 24 de febrièr de 1881, dins un discors prononciat per Bismark, lo ocncepte serà reviscolat per preparar unes tempses fosques que faràn, acarat als autres, las guèrras del sègle passat.
2012, lo teatre electoral de fR-nça als Franceses pròva que las idèas del nacionalisme d'expansion parisenca son generalizadas, cap candidat farà un pas cap a la patz europèa.
Podèm tanben reviscolar un article de Stalin spobre Plekhanov publicat dins la «pravda» del 4 de genièr de 1918, e per Robert Louis Stevenson, a la debuta de Catriona e dins la segonda partida de David Balfour. L'un e l'autre auràn daissat piadas antidemocraticas de longas linhas scolasticas.

La responsa de l'occitanisme dèu èstre clar.
Es plan de dire que lo pòble occitan a dreit de viure dins aquel camp poirrit de l'Estat bonapartista francés, mas la semantica francesa nos embarrar dins un sistèma de pensada e mantunes conceptes ; devèm trapar d’autres camins en suplement.

-°-

Fuelheton : perqué Jean-Luc Mélenchon es un candidat dangierós pels pòbles de fR-nça, visita en Corsega, uèi. E la critica arriba pas de cap endreit que seriá poscut determinar coma de dreita tipe lombardista ! Cal èstre clar, Mélenchon es de nacionalism francés d’expansion parisenca, es pas melhor que los candidats FN, UMP-NC o mantunes candidats socialistas o radicals.