Es un CD de faiçon internacionala, d’alhor an plaçat las taduccions utilas per entendre la lenga occitana melhor : l’anglés e l’italian. Se vei aital la clau lingüistica qu’es l’occitan entre l’anglés e l’italian, magnific.
Contrariament al cavalièr assetat aquí sobre un lindal de vila, l’auriòl Lo Dalfin damòra pas gaire en ostals de las Valadas, son quasiment presents pertot en Euròpa, en viradas ambe lo succès que sabèm, e qu’es ameritat mai que tot pels lors engatjaments clars associat a una qualitat musicala sense equivalent en Occitània. O cal plan dire mararèl ! E i rapòrtan lo melhor per enregistrar la fòrça de la musica occitana lora ; s’aquò podrà plan ausir dins aquel CD. Lo son prepausat me recòrda plan un CD de Massilia, efectivament i son integrats, els tanben.
E coma Lo Dalfin fan pas tot a mièg occitanitat, lo CD es vendut unicament per Macarèl del Mon-Palhièr, la botiga nacionala nòstra.
Aital Macarèl festeja sos dètz ans d’aniversari, felicitacions donc ; lo CD de Lo Dalfin es aital un polit present, per Macarèl e per Occitània, e pels clients fidèls de l’Aran a las Valadas, di alps als Pirinèus.
Dins la fòtos a l’interior del CD ai tanben vist un fum de referéncias a Occitània, lo pont talament revendicat entre las lengas latinas, lo pont qu’es l’occitan, las aucas de Tolosa (un pauc mens blancas dempuèi que la lenga es mens presenta, clarament presenta e quasiment absenta de las escòlas), lo peis de Marselha o La Ciutat, sovent mai bèl que çò que nos podèm imatginar, lo predicaire de Sant Jacme de Compostèla que parla a la sirèna (edr!), lo gabian de Seta, las pèiras del pòrt de Tolosa, la daurada, que s’i pòt pas jogar d’instrument (tal que la lenga), los contravents violets per las vriuletas de Tolosa (un pantais de nostalgias), etc.
Lo cèl es cremós mas la montanha es encara polida ennevada !
Quasiment tot serà dins aquel CD, vos disi de non pas oblidar de crompar, puèi Lo Dalfin de non pas oblidar d’anar veire a cada endreit d’Occitània. E espèri plan que fosquèsse pal nprogramat per totas las estacions occitanas, las vertadièras, aquelas que fan lo son de la nacion nòstra.
-°-
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada