Le Figaro e La Dépêche du Midi manipúlan.

Ièr, malgrat la mòrt del grand Claude Duneton, e lo moment de dòl qu’es sempre decretat sovent, soi estat manifestar. E pensi aver manifestat de tot còr ambe la pensada de Claude Duneton, en seguir aital un libre remembre «Le Monument», per dire que los Occitans son tanben mòrts per pas grand causa, lo nacionalisme d’expansion parisenca. Los mòrts de Tolosa e Montalban an la meteissa caracteristica que los mòrts del monument de Claude Duneton, son pas lo «pur gaulois» idealizar per la manipulacion istorica ensenhada dins las escòlas del nacionalisme francés, escòla que fabrícan de Mohammed Merad, o de redactors a La Dépêche du Midi e del jornal parisenc Le Figaro o dels militants distributors de trac del CRIF, que zo fan ambe parsimònia en oblidar los qu’an un berret sul cap, al moment de la manifestacion tolzana ; la manifestacion tolzana aurà agut una cobertura meditica importanta.

Dins la vida umana d’aqueste planèta lo nacionalisme francés es causa dangierosa, per èstre una revendicacion o pas dels actors de la ciutat ; es talament de la pròsa ideologica republicana de cada jorn, e sobretot dins los mèdias (85% parisenc o provincialistas pels 14,99% que damora) !

Expression del nacionalisme d’expansion parisenca e francesa, «la banderole était en français, ouf»…

Que fosquèsse Le Figaro o La Dépêche du Midi, 2/ francés («ici on parle français», del verbiatge classic nacionalista francés, car sèm en Occitània e l’avèm sempre entendut per eliminar l’occitan, non pas per aver las doás lengas presentas sul territòri), 2 / arab (es la lenga del murtrier, per assajar de «los*» valorizar «car vivèm amb…» es pas luènh de la manipulacion perversa, * ‘los’ es aqueles estrangièrs del dedins, dels dedins de las frontièrers naturalas qu’aviam pensat netejar coma cal), 3 / ebrèu (aqueles aquò farà longtemps que los avèm mestrejat e que «se la bárran en çò nòstre», e aquò fa plaser de los aver dins nòstre camps, plan assimilat a la guèrra lingüistica contra l’occitan, «ils feront le mauvais boulot» coma los harkis un còp èra, 4 / e l’occitan (car los an fabricat la banderòla e que los oblidar, alara que «son pròches del sistèma politic de la decentralizacion», e donc los que págan lo sistèma collectiu e doins de còps mantunas publicitats, los oblidar aquò seriá marcat mal alprèp del sistèma politic, que el n’auriá donat una pichona protestacion …). E donc fáuta mantunas lengas, l’anglés (es la lenga qu’es pausada per melhor matar l’occitan dins lo mètro per exemple màger d’imposicion del sol francés), e lo persan (benlèu per ignorança).

L’òrdre real de la banderòla e mantunes comentaris :

1 / occitan (car es la lenga de Tolosa, e a Tolosa, «es la lenga de totes, los que la párlan o non ; es la lenga antropologica, istorica coma l’indica a l’unanimitat lo Conselh Municipal de Tolosa), 2 / francés (es la lenga oficiala, aquela que pòrta lo poder parisenc e que dona la decentralizacion, 3 / arab e anglés (pel nombre de locutors sul planèta), 4/ l’ebrèu e lo persan (per referéncias istoricas e lo contèxte).

Aprèp aquel tipe de simbolisme jornalistic m’ajuda d’indicar de quina faiçon la premsa de dreita manipula l’opinion, particularament lo jornal de Claude Duneton, per pichona dòsa de cada jorn. Es quitament extra-ordionària que la Pradeta, a la redaccion del jornal de Jean Jaurès (oublidat sul tèma), fosquèsse dins aqueste camp, aquel de la manipulacion simbolic e lingüistica franchimanda e de dreita nacionalista francesa.

I a çaquelà un autre tip de nacionalisme, es l’oblit : Reuters a doblidat la lenga presenta sobre la pancarta.

Quora mèstre Jourdain fasiá de la pròsa sense zo saber, aquestas redaccions fan d’actes de nacionalisme … per èstre generós, sense saber. E aquò es d’autanplan mai clar, que los actors de la banderòla on una nauta conciéncia dels emplecs lingüistics e de l’òrdre de presentacion, notadament de l’occitan quora es sistematicament oblidar malgrat las pressions politicas, e un cambiament pichon sul tèma, e de presa en man recenta.

Conselharai a totes los jornalistas de legir lo libre qu’ai legit en segonda agricòla, en cors de francés, la professora nos conselharà la legida de «parler croquant» de Claude Duneton. Lo libre es dificile d’aver en venda dins las librariá, e degun ne parla dins lo 99% dels mèdias qu’avèm aquí a posita, ni quitament Le Figaro. Sabi qu’es de ges d’importança dins las escòlas de jornalisme de Tolosa, universitària o catolica.