Pendent la campanha del darrièr referèndum, la campanha èra plena d’amenaças, e las populacions an votat çaquelà NON, malgrat la pression mediatica de las amenaças politicas ; mantunas annadas aprèp, lo tractat aquel es estat imposat sense consultacion per la tecnocracia europèa, ambe l’ajuda de l’UMP, dins l’Estat francés.
Anuèch las meteissas amenaças son dins la boca d’un ministre de la justícia espanhòla contra la declaracion del Parlament –parlament- de Catalonha, principat Sud de Catalonha. L’Estat de dreit es sanctificat, e es el qu’a bastit una Union Europèa que non fonciona per la bona vida dels pòbles concvernits, mas simplament per una casta de tecnocratas e unas entrepresas multinacionalas europèas.
La tecnocracia politica li agrada pas la critica, e sobretot quora la critica capita de satisfaire los pòbles europèus dins las votacions, dinca èstre convençut de votar contra aquel sistèma.
La tecnocracia europèa a res comprès als darrièrs eveniments populars contra ela, e contunha ambe Anglatèrra, e la nacion anglesa. E aprèp los Escosseses que se vòlon europèus, mai europèus que los Angleses, coma los Catalans, son els-parier daissats de caire, sense sosten politic de la tecnocracia europèa. Las menaças son per los que pensan contra lo sistèma -Angleses, e los que pensa plan son tanben amenaçats pel sistèma des poders centralistas mes en plaça al nivèl de l’Union Europèa –Escocesses e Catalans o Bascos, Flamands o Piemonteses. De cap pòste que sèm, podèm trapar una clartat a las vias politicas presas per l’Union Europèa.
Perqué non volètz pas daissar partir l’Anglatèrra de l’Union Europèa, perqué ? Alara que dempuèi que son dintrats en Euròpa son un problèma per l’Union Europèa e lo federalisme real, claras pòdon èstre las solucions politicas d’aplicar, per aver una ciutadanetat europèu que podriá èstre una solucion politica, e quitament economica per totes los pòbles europèus, totes los que creson, fins ara, fins ara, a l’Union Europèa.
L’afar sembla coneguda ; a cada vagada qu’una populacion volguèsse votar contra lo sistèma dictatorial dels tecnocratas europèus, poirrit pr la màfias de las multinacionalas bancàrias o autras, i a sempre la casta al poder que se lèva :
Avèm ara una utopia europèa qu’es de cap manièra democratica, la comission representa mai o mens 40 % de la populacion europèa, e lo Parlament Europèu es juste consultat, e de gaire poder democratic, vist lo seu foncionament.
La chança qu’aurà lo beat de l’Union Europèa es d’aver contradictors que son de gaire de qualitat politica la familha Le Pen e la familhòta Mélenchon, per l’Estat francés, o la falange en Espanha, veire Berlusconi ara en Itàlia. Donc, tot pòt contunhar aital. Mas un jorn aquò petarà e serà segurament pas dins lo sens de la patz talament valorizada per la tecnocracia europèa.
La tragèdia es l’Union Europèa actuala.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada