Régis Debray, Langues régionales e los Estats de dreit, imperialistas.

Langues ditas régionales e la Carta Europèa de las Lengas son estats objectes, raríssim, de debat sus la matinada de France Culture, aqueste maitin, pendent 4 minutas, sense qu’aiçò (!) ; es jà pron, non ? Lo pichonetonet debat es estat egual a çò que lo nacional-expansionisme lingüistic francés pòt crear, de bais nivèl, donc. Lo bais nivèl se mesura al pauc de responsa en fàcia de las estupiditats dichas pel turiferari nacionalista e esquerrista Régis Debray, mai tanben a la fauta totala de mestreza del subjecte de las personas que pausan las questions, o piège de la mala fe d’un engatjament contra tota expression positiva sul tèma ‘langues régionales’, lengas que son ditas sistematicament régionales (desvalorizacion similara a los que díson patois encara !).

Aprèp las declaracions de Régis Debray sus France Culture, 08h35, podètz considerar que li fauta una granda partida de l'istòria de fRANCE en cap. E que lo seu nacionalisme es plan basat sus l'ignorança francesa, ren que del nombrilisme, ren que del chevènementisme. Régis Debray es bravament nacionalista e zo pròba aital ambe lo subjecte aqueste, de mai la seuna pensada se classifica dins lo conservatisme ecclesial francés, republican e dogmatic.

Me questioni sempre de quina manièra los Franceses, supausats filosòfes o pas, se pòdon dire universalistas en agüent pensadas d’exterminacion lingüistica (de l’extreminacion violenta a l’extreminacion a docina), o de pensar qu’una politica se dèu pas far sobre las lengas alara que la politica francesa es fins ara una destruccion lingüistica programada, coma fan sistematicament donança dins los mèdias franceses, indulgents sistematicament ?

Régis Debray sus France Culture aquel divendres 4 de genièr 2012

Sembla que l’escrivan Alain Mabanckou o a plan descrivut dins lo seu passatge ièr dins lo meteis programa de France Culture. Lo nacionalisme francés es un imperialisme, es arrogant e avuglat per aquel nombrilisme ; es netejaire lingüistic ontologic, quitament per la seuna pròpria lenga francesa qu’es pas adobada per la seuna pròpria elitocracia ; o podèm pensar al revèrs, capvirar la taula, lo nombrilisme francés, exemple Régis Debray, es l’expression del seu nacionalisme ?

En conclusion, bravament luènh de la ‘mediologia’, del ‘conservatisme’, del ‘scronieunieu’ de la pensada de tip Régis Debray (que se pòt dire tot e son contrari en 1 minuta !), per anar cap a la clartat politica e literària, mas dedins las catacombas de las nòstras dignitats nacionalas per las lengas de fRANÇA, podèm confirmar aital que Régis Debray pòrta las meteissas braias o bragas que los autres con-cuitadans nacionalistas franceses ; es pietadós per un personatge politic e filosofic que se vòl la referéncia politico-filosofica de la nauta societat francesa (arrogança jamai revendicada, plan segur, e talament exprimida), que, aital, enfonça aquesta societat dins la mediocritat monilhista. Lo pantais d’esquèrra se pausa aital/ansin dins lo camp de l’extreminacion nacional-expansionista. Maurràs aurà la bon esquina, coma lo FN a la bona esquina per non pas respondre als problèmas, al problèma qu’es lo sistèma de pensar parisenc, quitament pas sonque de la lenga que n’es lo supòrt.

«Los qu’an tot oblidat an pas d’avenir», dixit Régis Debray, vaquí una paradòxa del seu discors entendut aqueste maitin, una dementra las autras, caldriá talament de temps per tot descodar !  Lo nacionalista Régis Debray a oblidat l’istòria portada per las populacions que parlávan pas francés (que o dèu quitament pas saber) ; aquestas populacions son estadas assimiladas al seu sistèma politic, a docina per aver refusar de veire l’assimilacionisme, talament mediòcre e malfasent. Régis Debray a donc pas cap d’avenidor, se nos limitèm a çò que, d-el, expliquèt.