Manipulacion espanhòla

Se passeja per Espanha aquesta pancarda. E malgrat la clartat de la pancarda aquela podrà amagar un barron de causas.

l

La frasa pòt èstre compresa de mantunas faiçons, ontologica, dedins la lenga espanhòla, o considerant lo catalan coma un dialecte .... e donc assimilar l'espanhòl coma la lenga latina !

1 / ontologicament.

Çò qu’es una realitat, coma totas las lengas : las lengas son faita de mantunes dialectes, malgrat tota la frasologia francesa qu’esplica que una lenga es un dialecte qu’a capitat ; es aiçò sancierament fus. Mas Ambe aquesta pancarda vesèm los dialectes –non castilhan- demandar d’èstre reconeguts, coma los dialectes del francés (o se volèm romantisme, langue d’Oïl). Podèm èstre contra la diversitat ontologica de las lengas, alara que se demanda a l’exterior la diversitat dedins l’ensemble de las lengas de la planèta. La non-reconeissença de las diferéncia ontologica a la lenga es la primièra causa de dificultat per la lenga occitana, actualament, de faiçon populara o quitament associativa, veire juridica.

Per çò que concernís lo catalan, l’aragonés, lo basco, l’asturian, la lenga de Canària, lo gallego-portugués, son pas dialectes de l’espanhòl. L’andalós arriba aquí per ajudar los que fan la crida als dialectes de l’espanhòl.

Lo mot castelhan es jamai emplegat en França per explicar que «la professeure d’espagnol» ensenha al collègi o licèu, o a l’universitat ; ai jamai entendut un professor explicar qu’ensnehava lo castilha, un dialecte de l’espanhòl, en oblidar coma epr l’anglés las variacions dialectalas ; la concretizacion es «c’est comme ça et pas autrement» es la frasa la mai entenduda dins la meuna vida d’estudiants en lenga dins lo sistèma Éducation Nationale. Aquò a una consequéncia laterala, los professors d’espanhòl de l’Estat francés an un problèma ambe las autras lengas de l’Estat borbonic espanhòl ; díson : «l’espagnol n’est alors qu’une langue mineure européenne si on enlève ls Catalans, les Basques, les aragonais, les Asturiens, les Galiciens», es la version ‘professeur d’espagnol», de l’España una y libre del dictador Franco ; e son sovent filh/a o pichon/a filh/a d’immigrants republicans !

2 / de faiçon exteriora…

L’espanhòl se vòl alara la clau latina … E aiçò tanben compòrta errors dins l’istòria lingüistica de la lenga de Madrid, en general lo dialecte castilhan. Se cal recordar que l’occitan (se disiá gascon) es estat normalizat per l’abadiá de Lemòtges, a la demanda dels ducs d’Aquitània ; l’occitan es estat una lenga vulgara del latin normalizada, se pòt dire qu’es una lenga politica ; puèi es devenguda la lenga de la poëtica laïca (del pòble), ambe lo nom de lemosin. La semantica es damorada dinca la normalizacion del catalan, lo nom de al lenga poetica de Barcelona, del comtat de Barcelona. aquela lenga vulgara a agut de succès, es devenguda ambe la normalizacion independenta de latin oficial, e donc es devengut un exemple de segur, per exemple pel Portugal reial, aquelde la conquèsta sus las tèrras musulmanas. lo gallego-portugués es nascut dns la seuna escritura en referéncia a la lenga d’Aquitània. La lenga del rei de Tolèda, que uèi e dempuèi l’arribada de las tropas napoleoniana en Castilha, es nommat espanhòl, es devengut utile de normalizar, en contra nòrma del portugués. Pron abans èra Dante que faguèt lo trabalh pel toscan, devengut lèu italian, lo trabalh se faguèt en referéncia a la lenga dels trobadors ; aital dos verses de la Divínia Comèdia son en lenga trobadorenca, lo gascon d’Aquitània (qu’èra pas de Gasconha !). Es alara que se cal recordar que Montaigne explica que parla gascon quora es al Parlament de Bordèu, es lenga politica, e que lo lemosin que parla es perqué es de Peirigòrd, es la lenga de la vida de cada jorn. Pòdi perségre aital, mas es clar que la lenga clau de la latinitat non es l’espanhòl, mas la clau istorica (per la primièra normalizada) e clau fonetica es plan la lenga occitana ; o cal recordar las rason del prèmi Nobel d’En Frederic Mistral. aquel prèmi es estat autanplan festejat en Occitània, qu’a Barcelona : NON O CAL OBLIDAR.

Donc la frasa es clarament tanben una ataca contra la dignitat del catalan - en lo tractar de dialecte de l’espanhòl, alara qu’es bravament mai vièlh- e de l’occitan -en trabalhar sobre l’ignorança de l’aranés, occitan d’Espanha, e trabalhar sobre las ignoranças de la qualitat de la lenga occitana en Aran parier-.

La lenga castilhana es alara d’etiqueta espanhòla, coma l’explica de manipulacion d’aquel ensenhament en França ; aital podèm dire qu’es un ensenhament nacionalista donc, de destruccion lingüistica ambe l’unic emplec de la lenga del rei per un instrument pedagogic republican francés. E donc la frasa ‘se habla español en varios dialectos’ es ges aplicada dins lo concret de l’ensenhament de la lenga espanhòla o del dialecte catilhan, en França.

Cal apondre que cal Casa Cervantès de l’Estat francés farà la promocion de las lengas sotmetudas, cap bibliotèca o discotèca existísson seriosament dins aqueles establiments sobre la planèta ; lo sistèma de netejament lingüistic es lo modèl de fabricacion diplomatica espanhòla ; o vesèm encara a Brussèl o Londres quora lo problèma espanhòl (perqué son els lo problèma) es plaçat sobre la taula seriosament.

-°-

2012 : retorn a las realitats borbonicas !

Los Borbons son estats installats pels bonapartistas, per la fòrça armada en 1813… Lo problèma espanhòl es tanben un pauc la fauta d’un còrse traïdor de la republica còrsa, e adobat per una oligarquia jacobina francesa, lo directòri èra pas democratic !