Çò que truca dins las universitats en país

1 / se pausa lo problèma del recrutament de totas las universitats de letras ; sembla qu’a desfauts de totas las universitats tecnologica o economica, los estudiants son inscrits en letras. Las universitat de letras en Occitània, son alara un public especial, e vist que lo public especial, al final donarà lo professorat, avèm un professorat un pauc especial. Aquò es una generalitat. Mas l’ai constatat en Occitània, e que fosquèsse pel professorat francés (grandament e nacionalistament majoritari) que per l’occitan. Ai rarament vist un escrivan occitan devenir professor dins una universitat. Per contra, sovent los professors d’universitat se fan escrivan, e auto-alimenta la maquina. La monilhença es lo principal problèma de las letras en França. L’estigmatizacion del dreit (‘maissant estudiants de dreita’ coma díson) dedins l’universitat de letras, o l’estigmatizacion de las letras (‘maissant estudiants d’esquèrra’ coma díson) dedins l’universitat de dreit, fabrica aquel problèma d’abséncia d’interdisciplinaritat de las universitats tolzanas e de Montpelhièr, per exemple ; per l’interdisciplinaritat, la faràn a còps, mas en anglés, e cal pas pensar que l’occitan posquèsse a veire aquí dedins. E i a pas cap institucion d’ensenhament qu’assaja de destrusir aquel fenomèn anti-umanista, e que pòrta al sistèma universitari francés de s’auto-destrusir. Dins las grandas escòlas la mescla se fabrica per una novèla casta en fabricacion, e ligada o instrument del sistèma economic.

2 / I a pas mai pervèrs que los professors d'universitat... en Occitània. La demanda de jutjament prepausada per la FELCO es simpatica, dins un bilhet regular dins lo Jornalet, mas lo debat serà impossible per aver totes los elements per poder «jutjar» un trabalh, vist que los elements del trabalh son bastits sobre aquesta perversion dels professors d'universitat. La pausicion politica de la FELCO es çaquelà gaire neutrala quora de valoriza mai que tot l’«unitat nacionala francesa» [tèxte de Roger Martelli], es un engatjament nacionalista tipic que partís del FN-Ligue dinca LO-NPA, en passar pel Parti Communiste français o Front de Gauche, pausicion qu’a pas cambiat dempuèi 1962 e l’abséncia al vòt de l’Assemblée Territoriale de Corse contra la co-oficialitat en 2013, e en companhiá de la dreita nacionalista francesa. Pareis que la FELCO estructura, o vòli plan creire, mas bastit sus qué ?
1 / totas las criticas son enebidas, dedins la FELCO coma a l’exterior (ostracisme radical a l’exterior), perqué els, mestrezan mai o mens las nominacions dels collègas (doctorant) coma professors d'universitat dins la matièra concernida, e establit coma ‘referent’ a totas las pensadas, o accions politicas.
2 / tot balanç exterior serà fait per professors qu'an degut la plaça del CNRS, per exemple, atanben a-n aquestes professors.
3 / tot parier la vision exteriora, forana de l’Estat francés, an mestièr d'aquestes professors per validar los diplòmas a l'estrangièr.
Coma los nòbles d'abans 1789, es una casta politicament engatjada, de la sang non-mesclada, e que selecciona sul tèma politic, los collègas, lo tèma politic que lor agrada unicament. Es aital qu'avèm la possibilitat de veire professors que son pas pron competents per, ambe un diplòma en man, d'ensenhar ; mas o pòdon pas perqué lo contengut de l'ensenhament bailat es pas sufisent per s'establir e acarar l'administracion (lo mai complicat), los politicians, e los parents. L'ignorança es la primièra excepcion francesa, aquela excepcion fragada pels nacionalistas franceses, ne son aital un brave motle.
Aital son nacionalistas franceses, e donc coma es normal, castígan los que ne fan la critica la mai fòrta, los que fan subreviure un combat classic en Euròpa, e dedins un Estat francés ontologicament nacionalista, dins las seunas universitats dinca las seunas administracions, dins lo seu sindicalisme e dins la seuna partidocracia, e representativitat politica dins los Conselhs Regionals o Parlaments parisencs. De mai, dins mantunes jornals de l'occitanisme an lo meteis biais per la pression politica que pels estudiants d'universitat, los MEDOC son mai o mens unas associacions per mostrar que los estudiants fan dins la direccion designada, sense cap d'elonhament de la pensada unica presada ; l’esperit critic es pas gaire demandat sense qu’apondre al sistèma professoral establit ; e alara servíscan mai o mens a verificar se los estudiants son de la color politica que los agrádan, als professors de la casta en plaça.
Lo professorat d'universitat, sobretot en letras, mas pas sonque, es una casta d'autoproclamats competents per donar las aisinas per jutjar, o n'en oblidar, e son perfaitament dins lo lor ròtle de manipulacion politica nacionalista francés.

Lo nacionalisme francés se diferencia del nacionalisme occitan ; lo nacionalisme francés es expansionista, colonialista (mas la sciéncia politica, alara qu'es necita, es oblidada de l'ensenhament del professorat occitan, facultat de letras sempre enemiga de las facultat de dreit ... i a pas d'error, es una volontat politica nacionalista francesa) ; ai pas jamai entendut un occitanista nacionalista demandar l’annexion de París a Occitània ; lo nacionalisme francés sembla aver mestièr encara d'aver mestièr d'Occitània, perqué avèm aquel tipe de nebulosa professorala nacionalista francesa dins las universitats en Occitània, de Niça a Tolosa, e passar per Montpelhièr, lo còrs del problèma.

3 / dins aquel ensemble de problèmas l’occitan, primièr e lo mai flac academicament, es aital en dangièr per las formacions, elas-meteissas, que son pas al nivèl que cal per acarar las realitats de la societat civila, e sa sampitèrna modificacion, naturala, normala (fauta d’adaptabilitat dels futurs professors). Mas totas las disciplinas son aital tocadas, l’occitan qu’es lo subjecte que me tòca, es simplament un indici de mai, que dona lo diagnòstic del malaut : la formacion universitària, e la seuna sortida quora se passa. E quora la causa dèu èstre montada pels politicians, per aver professors adaptats al problèma que vòlon resòudre, se farga formacions, mas se doblida una granda partida de las necessitats per plan ensenhar dedins una societat ignoranta (ara) e administracion ostila (de sempre) ; lo sistèma politic a l’assegurança que lo professorat respondrà clarament e de faiçon eficaça a la realitat, mas la sábon pas (a còps) o puslèu manipúlan per agradar al professorat qu’estíman lo melhor per els (promocion intèrna), non pas pels estudiants o quitament per la societat en general, e la rason politica donc ; de mai quora la societat la fan coma lo nacionalisme francés lor demandan, son alara d’instruments de l’antinacionalisme occitan sense saber realament lo contengut que las personas aital etiquetadas an volgut dire en se declarar nacionalista occitana, mas en etiquetar çò que els i fantásman dedins, l’ignorança es aital cultivada.

Dementre, tot aiçò, avèm un sistèma politic ajudat pel sistèma economic que gaita lo sistèma universitari e plural s’autodestrusir a docina. E la lenga occitana ne crevarà mai aviat, que las autras matièras, perqué lo depart del problèma serà encara piège que las autras, tot en revendicar –universitariament- qu’es pas vertat.

-°-