Recentament ai agut en man un document de Le Figaro, gaitatz :
La responsa m’es estada donada per France Inter, que parlèt pas d’Espanha, mas de Barcelona, tot cort ; sembla que lo problèma catalan foguèsse gaire comprès per las redaccions parisencas.
Alara enluòc de desparlar, fan trabalhar las oblidanças, quitament a Antena 3 (vídeo que non se pòt veire defòra lo sant Estat). La Setmana, setmanièr occitan, tanben es sobre aquesta linha editoriala dependentista.
Un amic me manda lo seu estonament a prepaus de la publicacion d’una letra de lector dins La Setmana ; l’aguent un pauc practicada, La Setmana, sabi que tota publicacion de letras a una usança perversa granda, estauvi de signatura de redaccion, un engatjament, e ajuda a valorizar lo lectorat que vòl pagar per La Setmana ; senon es una aisina de prograganda occitanista o puslèu linhas gròssista e claudista. La situacion financièra d’aquel setmanièr podrà jamai èstre balançada per l’abondança del lectorat, e donc ajudar a aver una linha editoriala non franchimanda.
Vaquí lo corrièl de l’amic, de confirmacion :
« Jol títol "La mapa d'Euròpa de l'Oèst es immutabla? - Los opausants a la reinvindicacions sobeiranistas crentan totjorn la balcanizacion a l'oèst", lo jornal occitan LA SETMANA del 26 d'abril, dins un long article, pausa l'enfasi sul rapòrt entre las reivindicacions independentistas actualas (Catalonha e Escòcia) e las guèrras de l'ex-Iogoslàvia.
Me pausi la question d'aqueste raprochament al dintre d'un meteis article, raprochament mai que dobtós tant del punt de vista istoric coma politic e que non daissa pas cap de dobte sul messatge politic anti-sobeiranista a pro pena amagat. Çò curiós es la provenença d'aquela "inquietud": sembla que son unes "reponsables europèus", un tal ministre luxemborgés, o un autre tal a Madrid que ne son victimas.
Dels estats europèus que son nascuts sens guèrra e sens violéncia al sègle XX se'n parla pas ges. E pr'aquò son mantuns los sobeiranismes qu'an plan capitat, pacificament: Norvègia en 1905, Islàndia en 1944, Eslovènia 1991, Esvlovaquia 1993 e los estats de l'ex-URSS: Ucraïna 1991, Belarus 1990, Lituània 1991, Letònia 1991, Estònia 1991. Tanpauc non se parla pas dels procèsses d'independéncia gaireben acabats: grenlàndia e Islas Feroès.
Es un article que daissa un rèire-gost de sobeiranofobia e d'anti-independentisme (es a dire de dependentisme) marcat e segur. »
Legissi pas La Setmana, e la legirai pus.
Per vos ajudar, Internauta sapients e dins l’oblidança La setmana, sobre las datas istoricas vaquí unas mapas datadas per l’Euròpa continentala, e los cambiaments bèl pel XXen sègle. cal remarcar que son totes cambiaments basats sobre la destruccion de l’empèri austriac al grand benefici de la diplomacia anglesa e francesa (talament prezada per la FELCO), e que faguèt lo terraire bèl al desvolopament de l’extremisme nacionalista alemand qu’an volgut tanben la part de territòri per emulacion nacionalista expansionista.
Quora una lector de La Setmana capita pas de destriar los nacionalismes, lo nacionalisme expansionista e etnista francés (dempuèi 1999 vòt del parti socialiste contra Maastricht) e lo nacionalisme de defensa (catalan ,escossés, basco, etc.), es la pròba que los diplòmas de literatura, per saber plaçar los accents o conéisser la literatura de bona pensada occitana, ajuda pas a destriar e melhor entendre l’Istòria europèa, e sobretot los conceptes de sciéncias politicas.
Als dependentistas de tot escantilh en Occitània, en Biarn (sovent d’importacion diplomatica biarnesa), en País Nissart (negant 1860), conselharai, abans d’escriure, de verificar las informacions escrichas per els, e non pas copiar bestiament las ideologias dependentistas, francesas, espanhòlas, garibaldianas, de l’esquerristas de passatge o de dreitas nacionalistas.
Los que fosquèssen d’Escòcia o de Catalonha son bravament argumentats, las rasons evidentas : son pas lectors o lectriças de La Setmana.
E en Catalonha, lo darrièr còp qu’ai volgut compar La Gaceta, lo quiòsquièr èra inquiet … Èra a Puigcerdà : i a de qué ! Vesètz la portada d’anuèch dimenge.
Pels dependentistas occitans, vòli indicar que La Gaceta es lo jornal favorit de las milícias franquistas ; i a encara descendents ailà. Es un jornal segur per l’informacion dependentista, e autanplan informat e argumentat que pels lectors o las lectriças de La Setmana, imprimida a Girona e de redaccion biarnesa en escrich lengadocian (tot una paradòxa jà, e d’una granda manipulacion editoriala).
Los que me conéisson, sábon que soi estat un defensor del setmanièr aquel, mas dempuèi dètz annadas es un setmanièr que desconselhi de legir, dempuèi dètz annadas ; o lo cal legir per ensenhar lo camin que cal pas seguir, es lo camin de l’indignitat occitana, o suportèm dempuèi 800 ans, donc es pas la solucion. Ai confirmacion ambe lo tèxte de l’amic de çò qu’aviái pesat sobre l’interès d’un jornal en lenga occitana e dependentista per poder agradar als Franceses.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada