fRANÇA es tanben lo Parti Québécois

Partidocracia francesa : lo francés s'imposa als autres, es tot ! Es aiçò que supotèm dempuèi l’edicte de Villers-Cotterêt coma l’a explicat lo «republican» e òme d’«esquèrra» Beregovoy en junh 1999. Lo francés es la lenga sobeirana e republicana PUNT ; èra justament per poder ratificar lo tractat de Maastricht, abans lo referèndum. E çaquelà lo Parti Québécois explica : «la sobeiranetat, es lo respecte de la nòstra lenga», mas pas las autras donc ? Es estonant, car per imposar la lenga del rei coma aisina juridica francesa, la cort del rei èra de lenga toscana e bearnesa, al moment ; l’explica en partida Claude Duneton dins «Parler Croquant». E quora lo Parti Québécois pensa bilingüisme o pensa per l'anglés, coma las elitas partidocratas parisencas qu'impausan lor poder a França e que van fan matematicas financièras a la City in London by Eurotunnel ; aital se fan perqué las matematicas son quasiment abandonadas pel sistèma educatiu anglés e per las elitas borgesas anglesas, embarrats dins un sistèma de meritocracia matematica d’Oxford e Cambridge.

Alara descobrissèm lo PQ …

«La sobeiranetat es de totes», clar mas pas parisenc ; a París, la sobeiranetat es SONQUE de los que son de lenga francesa. França es un sistèma d’apartheid lingüistic. La sobeiranetat es de totes, l’apartheid lingüistic parisenc tanben, mas quora lo «totes» es jà sense capacitat de comprendre que son colonizats politicament e lingüisticament, la question del francés en Occitània se pausa, sobretot en Occitània qu’avèm mostrat lo camin del juridic escrit al nòrd de l’Estat imperialista francés (Montaigne, «Les Essais»).

Per respectar lo francés, la lenga francesa, lo sistèma constitucional francés l’a renduda unica e forçada ambe l’article 2 de la Constitucion, en 1999, en interdissent la diversitat lingüistica, devath lo pretèxte de l’invasion de la lenga imperialista anglesa. Es «amusent» de pensar qu’una lenga imperialista se vòl protegir d’una autra lenga imperialista o supausada aital ; aquò faguèt fòrça rire a Brussèllas, mas s’oblida (es pietat sobre tot sul dorsier turc). L’anglés s’imposa per la fòrça de la practica, lo francés per la fòrça del dreit de tipe latin, lei qu’existava pas a l’esséncia de l’Estat francés, la genesi de l’estat reial dels Francs. La perversion es aquela l’Estat francés, aquel èra un Estat sense dreit escrit, al modèl celta. Lo dreit escrit es vengut de mantunas explicacions dels pòbles encara latinizats, e principalement dels Occitans que son a mand d’espotir, al XXIen sègle, 7 sègles aprèp l’arribada dels Francs en Occitània, per la fòrça de mercenari finançat per emprunts toscans.

Lo Parti Québécois i pòt realament res ; mas es interessant de veire que la pensada del Quebèc aplicada a París, fabrica la paradòxa de l’imperialisme franc, devengut francés en 1792.

Sul site del Parti Québécois podèm çaquelà veire que l’afar de la sobeiranetat lingüistica es especialament ligat a la lenga emplegada. Encara aiçò es un problèma parisenc aplicat de l’autre latz de la mar granda ; se la lenga es una pluralitat de lenga, la sobeiranetat es donc en dangièr segon los Parisencs, e van manifestar dimenge sul tèma.

Òr, la ciutadanetat es pas una causa lingüistica, mas juridica, e la lei se pòt exprimir en mantunas lengas ; en 1791, los dreits de l’Òme son estats tradusits en 7 autras lengas de l’Estat francés, se tractava d’èstre comprès per totas las populacions, a partir de 1792, la dictatura lingüistica francesa se dirà republica e imposarà lo ligam estrait entre la lei e la lenga, per evitar los problèmas de traduccion aqueste còp, e non pas èstre en simbiòsi ambe la lenga del rei, vist que lo rei, lo gárdan coma concepte politic (virtual), mas li an copat lo cap (fisic).

La politica del Parti Québécois es ligada, coma l’explica lo dessenh, a la pression lingüistica canadenca contra lo francés ; e avèm alara un problèma ambe l’Union Europèa, son la meteissas elitas republicanas qu’an imposat lo francés en Occitània, e que vòlon imposar l’anglés unic a Brussèllas. Se cal recordar qu’una elegida de Tolosa, deputada europèa, votèt contra lo multilingüisme europèu al Parlament d’Estrasborg, en companhiá del FN ; se cal questionar : se i a pas multilingüisme europèu, que podrèm aver ? Sense pluralitat, avèm la monovalença lingüistica, lo monoiteïsme lingüistic de la Terreur de 1792 ! (aquela que serà promòuguda dimenge venent per lo FdG – encara un còp lo FdG es dins lo camp de los que vòtan contra lo multilingüisme europèu, e en França en particular).

Lo Parti Québécois es dins una situacion sociala e una politica d’arcuèlh dels immigrants que non pòt passar que per un sistèma educatiu qu’emplegèsse lo francés, per transmetre totes los saber del país e de la populacion majoritari d’arcuèlh. En Occitània sèm dins la situacion d’arcuèlh de migrants, mas avèm pas la possiblitat d’emplec de la lenga dels aujòls vist qu’es interdita per un poder politic franchimand, aquela interdiccion se resumís a una interdiccion dins las escòlas ambe personals de maissanta formacion lingüistica, formacion ideologica e centralista, es de dire de formacion unicament franchimanda, e parisenca.

Lo Parti Québécois a pas creat coma se faguèt en Catalonha las associacions d’arcuèlh ? O sabi pas, mas alara li cal autrejar o fabricar propaganda sul tèma de «respecter notre langue», en Catalonha la tecnica d’integracion passar pas per un imperatiu lingüistic, mas per un conselh d’arcuelhença ; entre lo modèl francés, imposicion pel dreit, e lo modèl catalan, cosnelhiar la lenga catalana, de quina manièra Occitània dèu arcuelhir ? Pel moment, arcuelhir sembla pas èstre dins cap tèsta d’elegits o d’elegidas en Occitània, e encara mens en lenga o per la lenga occitana. La lenga occitana, tot en estent una lenga de desemplec forçat, es imprenhada dins la societat del «Midi», que pòrta «l’accent du Midi», o del grand sud, que d’unes díson que canta, e qu’es fòrabandit de las bocas dels elegits e de la elegidas quora son ministre e malgrat que se volguèssen presentar a Marselha. I a pas de civilizacion actuala, sense occitan, sense la transmission dels sabers ancians, que son totes passat per la lenga occitana ; la destruccion programada pels republicanistas e franchimands de l’occitan es la mòrt de la civilizacion occitana ; anuèch estíman plan «l’accent du Midi», mas fan una politica lingüistica que mata la lenga basica per aquel accent.

«La sobeiranetat es la nòstra lenga» explica lo Parti Québécois ; o podèm escriure ambe la lenga occitana tanben, e soi segur qu’agradarà pas jamai a París, nimai als collaboracionistas republicanistas «en province».

Podèm legir tanben que lo Parti Québécois parla de francofonia, e pas sonque del francés, la francofonia descomplexada es l’imposicion del francés pertot e al detriment de las autras lengas sul continent europèu, mai tanben african.