(Ai tardat per publicar aquel bilhet per mantunas rasons d’actualitat e tanben perqué me sembla sempre complicat d’escriure sus Aran, aquel pichonet recanton pirinenc.)
Darrierament, lo ciutadan provençal Pierre Costa, estacat parlamentari del deputat europèu del PNC-ALE, e mandaire dels comunicats de RPS-POC a Marselha, esponsòrt oficial de las escòlas de l'Estat francés en nissart, a explicat en Itàlia, fèsta del grope Lo Dalfin, que «l'independentisme catalan èra pas seriós» ; segur que deviá èstre una nhòrla provençala, enregistrada per Nissa Pantai, webràdio de Niça, malastrosament de pauc de difusion. Lo meteis Pierre Costa explica sul seu blòg qu'èra preste de far aligança ambe lo FdG, dins lo Var. Benlèu s'es inspirat de l'ideologia dominanta de la FELCO, associacion de fiseltat sistematic al Front de Fauche e a l'estatisme francés.
Donc avèm aquel que sembla la votz del seu mèstre professor d'universitat montpelhierenc, ancian e present, e sobretot aquel que pensa sus Catalonha, tot en aguent sucat quasiment a totes los trastèls per arribar ont n'es ; es un oportunista bèl que pensa suls coratjoses independentistas catalans ; es una nhòrla aquel tot solet.
Puèi avèm un Paco Boya, que, en plen moment de desvolopament d'independentisme, lo meteis jorn que se parla de crear una banca per l'Estat futur catalan, decida -per astrada bèla segur- de far votar lo senat madrilenc per reconéisser la particularitat d'Aran1, dins un sistèma ierarquic que sembla fòrça al bantostàn d'Africa del Sud (apondon en fin que cal legir tanben). E dona evidentament de qué negociar a Madrid, per enganar, crear embolic suplementari, o ajudar al referèndum de votar contra Barcelona2 , encara un còp pel poder de Catalonha, del meteis biais que David Grosclaude, a l'epòca president de l'IEO, o faguèt al moment del debat sus la «lei de l'occitan, aranés en Aran», en declarar que l'occitan èra quasiment una lenga de psiquopatas o «occitan ortopedic» per la precision del discors enregistrat al Parlament de Catalonha, e que donèt pièls blancs suplementaris al militant occitan –defuntat ara- En Enric Garriga-Trullols.
Alara, al moment, ai agut la « chança » de poder entrevistar Paco Boya, coma Síndic d'Aran ; perdrà las eleccions pauc aprèp. Puèi los socialistas li donaràn un pòste de senador, segur per far cagar al maxímum lo poder CiU-ERC de las annadas a venir, e aital ajudar los socialistas de tornar al poder, els qu'an decidat d'èstre Espanhòls per sempre, es de dire far esclaus per sempre la nacion catalana e sobretot finançeires per sempre de las infra-estructuras gratuïtas de Madrid, de la seuna armada, del seu sistèma de casta de rendièrs. Es evident qu'aquela actitud generosa per Madrid li serà pagat, un jorn o l'autre, per un pòste d'ambaissador cultural en Occitània ! Quí sap ? E perqué ? Paco Boya acaba d'aver, a un moment plan especial, tirat dels Espanhòls, un vòt d'estatut especial per Aran, tipe bantostàn que sabèm coma Mayotte en França ( i tornam, Africa a protestat e digun a bolegat al nivèl mondial coma per Niça e Savòia en 1860) ; mas realament, aquò vòl dire qu' «Espanha reconeis enfin Aran dins sa particulariat», perqué los Catalans « fan cagar » d'èstre independentistas, segurament, e que se aital pòdon tanben lor tornar la cagadoira, los Espanhòls, auràn Paco Boya que los ajudarà bravament. Nos podèm aital rassegurar, Paco Boya aurà ganhat en vòt PP per Aran, e benlèu assegurar qu'Aran damorèsse en Espanha, reiala contra un sistèma republican catalan, el, lo … socialista !
David Grosclaude es jamai, tantes còps, anat en Catalonha que, dempuèi, que l'independentisme puja, segur que dèu èstre per descriure aquel independentisme als inocents militants del POC o dins la revista Occitània? O benlèu per manipular, coma o faguèt dins lo debat de la «lei der occitan, aranés en Aran» ? Es puslèu la segonda partida que me sembla la realitat, es puslèu la costuma de fòrça presidents del POC, d'èstre en primièra linha per èstre baptejat Partit Socialista Occitan, coma Unitat d'Aran es PSC-PSOE a Barcelona e Madrid.
S'i a plan un moment que non cal anar passejar per ajudar Madrid, es plan aquel moment particular de desvolopament de l'independentisme a Barcelona, dona una imatge d'Occitània qu'es puslèu pietadosa, sobretot per èstre del costat dels socialistas anti-independentistas, dels socialistas plega-esquinas fàcia a Madrid, es de dire del costat del PP, los pòst-franquistas. Paco Boya es pas anar jogar simplament per una fòto de premsa, ambe la marca Senado al darrièr.
Es pas lo primièr còp que Paco Boya se trapa èstre dins lo camp dels particularismes, al moment de la «lei der occitan, aranés en Aran», èra dins lo meteis camp que lo Colectiéu Prouvençaou3 , o l'Institut Béarnais et Gascon4. Encara un còp Paco Boya, e donc David Grosclaude, se trapèron al moment de la «lei der occitan, aranés en Aran» dins lo camp del blaver (modèl valencian) segon la premsa a Barcelona, mas vist d'Occitània se trapèron al costat del FN provençal5 e del plan politic estranh camp FN-Socialista en Bearn, per un particularisme que trapèm dins lo tèxte FB, contra l'occitanisme, l'istoric e diversificat, mas ges plega-esquina als sistèmas imperialistas madrilenc o parisenc. Li pausèri la question, e vos prepausa de gaitar aquel document, excepcional. Fins ara aviái pas trapat l'enveja de publicar, mas sembla que lo camin fasent cap a l'independentisme catalan, es urgent de presentar aquel document que presenta un socialista que li agrada pas la question pausada, coma se las solas « bonas » questions li devián èstre pausadas, coma d'autras questions agrádan pas a politicians del PP.
Vist la manièra que viatja David Grosclaude en Catalonha, lo POC a causit clarament lo camp dels anti-independentistas ; mas la paradòxa es que los mai virulents militants del POC son a Barcelona per manifestar lo 11 de setembre 2012, e se far veire ; es realament lo bon moment d'o mostrar aquela paradòxa politica del POC ? Lo POC a mestièr dedins l'Estat francés de donar aquela imatge pels poders de la decentralizacion o d'independentistas virulents, o per èstre escolhit per EELV de las prochènas eleccions minicipalas, ambe lo polit tèxte del Manifèste Occitanista ? Alara remembrèm la frasa «l'independentisme catalan èra pas seriós» dixit l'encargat parlamentari de François Alfonsi, PNC-ALE ; aquela frasa sembla èstre çaquelà la basa dels desplaçaments de David Grosclaude... Aquò me sembla urgent d'indicar, mas n'avèm la pròba ambe la sortida d'un vièlh militant del POC per anar cap al PNO ; alara -me sembla- lo POC podrà aisidament cambiar de nom Partit Socialista Occitan, de prononciar [psuk], e sabi una militanta que se farà un plaser de n'èstre sòci, ambe un fum de professors-foncionaris inocents, se l'estalinisme es reviscolat, la militanta de la FELCO, la sus nommada Propaganda, ambe un grand P coma dins montPelhièr.
E soi segur que lo Partit Socialista Occitan e Unitat d'Aran podràn aisidament demandar lo restacament de Lhèida a Espanha, Pierre Costa ajudarà : me recòrda un pauc lo PCF-abans-1962, la nostalgia politica me ganha, aquel partit centralista que jamai acceptèt lo PC Argerians.
Per Aran, Paco Boya jòga ambe Barcelona, un còp, puèi ambe Madrid al segond torn... soi pas segur que causir los bons interlocutors fosquèsse la seuna facultat politica la mai granda. Tant que Catalonha desrengava pas, Aran èra inexistent per Madrid ; barbartruc ! quora Madrid la podriá manipular, Paco Boya es aquí sul pic per indicar que Madrid se l'interessa Aran, estranh non ? De quin jòc de l'indignitat jògan aqueles socialistas ? Quin jòc se jòga en Occitània-Aran, çaquelà ?
E per Aran, e « per la dignitat manténer » coma disiá Pèir de Garròs, me sembla que lo camin independent dels Catalans los podrà ajudar grandament, coma los Catalans o faguèron en bailar un estatut qu'es estat ignorat sempre per Madrid6, en temps de patz autonomista a Barcelona, quora tot anava plan per l'espòli fiscal espanhòl en Catalonha, Principat, donc en Aran tanben.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 tot en refusar endacòm mai los discorses en lenga catalana
2 mandi aquí un avertiment a prepaus del respecte dels referèndum pels Estats imperialistas, Niça ne sap quicòm, amai Savòia, mai tanben Mayotte es departament francés, per l'ajuda de la diplomacia francesa, en crear un referèndum dins las Comòras e zo aver pas respectat l'identitat territoriala per una Iscla qu'a votat contra l'independentisme
3 Colectiéu Prouvençaou que demanda que lo provençal de PACA fosquèsse destacat del tot, contrariament a çò que Frederic Mistral a sempre pensat, sense s'avizar que Niça es pas Provènça, nimai lo País Gavòt
4 Associacion de militants qu'an sempre combatut contra la signaletica bilingüa en Biarn, per rasons ortograficas, e de còps dempuèi ostals parisencs de vièlhs residents del 78, o simplament de socialistas de tota gabara, es grope creat per s'oposar a l'Institut Occitan, creat pel Conselh Generau del temps d'en François Bayrou, president del Conselh General de Pirinèus-Atlantics. Se cal oposar e totes los mejans son possible... Es una vision que tanben tòca lo Partit Occitan, dempuèi mantunas annadas, la linha blau èra establida per Robèrt Lafont, una benediccion per èstre membre e respectat politicament.
5 Ajudat pel arlatenc, socialista e ultrajacobin Michel Vauzelle, pdt del Conselh Regional de PACA. Es aquel qu'a declarat que l'interdiccion de la Corrída a Barcelona èra una error contra la tradicion, un estupiditat contra la libertat culturala. Es luènh d'èstre un evejaire diferent per David Grosclaude, esponsòrt oficial de la paraula occitanista sul tèma de la corrída espanhòla, quora èra cap-redactor de La Setmana. Mai tanben sus l'antena de Ràdio País.
6 Aquel estatut me recòrdi èstre estat lo sol occitanista aver demandat a Jordi Pujol que fosquèsse votat ambe tota la grandor que cal, e sabi que soi estat lo sol en Occitània d'o aver far, esperèm encara una letra de David Grosclaude que d'aquel temps èra informat d'aiçò, mas li semblava mens important de participar a la democracia en Aran.
-°-
Apondon de darrièr moment.
Al moment qu’acabaci d’escriure aquel bilhet, ai après que lo mòlt onorable Síndic d’Aran èra tanben a Madrid (document amont), per ajudar las negociacions ambe quí ? Alara podèm plan entendre lo comentari –en lenga catalana- qu’acabi de legir sul jornalet.
Dirai als Catalans, que los enemics de l’interior son segur los mai amagats e de còps los que fan lo mei de difucultats.
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada