Legissèm «les défenseurs» per L'Indépendant..... de ligar ambe lo «repliement identitaire» ; aital avèm la linha editoriala de L'Indépendant. Mas concretament de qué vòl dire e exprimir tot aiçò.
Podèm remarcar, primièr, que la renonça, es arribada dins la redaccion de L’Indépendant, lo jorn d’una conferéncia de premsa sul tèma, e a Perpinyà ; jamai L’Indépendant seguirà un subjecte de mendra importança, la lenga… la lenga catalana o occitana ; cal aver militant per lor escriure linhas sul tèma, els son pas «competents», encara qu’es o son quora pensan que lo francés es atacat, e aquí son «universals», «republicans» donc segur «democratas», e donc los autres son : replegaments, antirepublicans, antidemocratas (tot i es ? Non segur que devon èstre contra l’egalitat republicana parisenca !). Podèm dire en clar e segon la teoria Bush, sèm los Bons, Boníssims Republicans (sense cap limit), e els, los Catalans, lo Occitans, los Bascos, etc. son los maissants.
Dins los jornals d’esquèrra o de dreita, la causa es segura los que fan important una promessa lingüistica son «le repliement identitaire», e nosautres, redactor de L’indépendant, o militant d’esquèrra nacionalista francesa o de la dreita nacionalista francesa, sèm duberts sul monde perqué parlam francés, segur !
Nos podèm questionar : dins quina mesura aquel tipe de jornalisme pòt encara se dire non engatjat ? An lo dreit de l’èstre, segur engatjat ; mas alara que diguèssen pas que fosquèssen independent, es una forfaitura editoriala de las grandas. E aiçò o farà pas sonque L’Indépendant, lo mal nommat, mas tanben lo mal nommat Midi Libre, La Provence, La Marseillaise, Nice Matin, Le Dauphiné, Centre Presse, La Montagne, Le Populaire, La Dordogne Libre, Sud-Ouest, Corse Matin, L’Écho du Centre, La république des Pyrénées, Le Petit Bleu, e la santa Dépêche du Midi. Son totes tocat, volontariament o pas, per un sistèma editorial provincialista : França es una bona causa e los autres ligats pels sistèma francés que o volguèsse o pas, son «repliement identitaire», e donc mai o mens beurk car de l’extrèma-dreita o quasiment. Es la resulta de las commemoracions regularas del nacionalisme francés, los 14 de julh, o 11 de novembre, veire lo 8 de mai que lo militarisme francés a desvirat per desvolopar aquesta pensada cuca e sampitèrna o que se vòl aital.
Tornam a l’autre problèma sampitèrne ; quora la lenga francesa es ligada al dreit, veire una societat politica sense aqueste dreit, donc segon els, ambe una autra lenga es sense dreit, avèm aquelas actituds especialament nacionalistas francesas, una sindròma politica clara e que pausa un real problèma europèu per França, per simplament èstre ambe lo monopòl juridic (article 2) per la lenga francesa, mas imposat a totes los autres nivèls de la societat que fosquèsse juridic o pas.
-°-
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada