Calandreta sempre dins las dificultats

Nos podèm regaudir coma mantunes de l’Universitat de Montpelhièr que Calandreta aguèsse problèmas ambe l’Estat francés, per recaptar la moneda d’un servici public que l’Estat francés non vòl far seriosament. Darrierament, son los senadors d’esquèrra qu’an votat contra l’immersion lingüistica dins lo sistèma public, o caldrà explicar als Còrses segurament…. Els qu’o fan per principi e coma una règla positiva d’ensenhament del bilingüisme co-oficial dempuèi quinze jorns.

O alara, podèm cridassar alprèp d’un Estat (sovent sord e quasiment sense cap de dobte ignorant del subjecte) que frena tota autonomia financièra de las regions (Conselhs Regionals), per reglar los problèmas educatius en lenga occitana e per la lenga occitana, tot solet. Pel moment, cap movement politic seriós a portat l’idèa de la fiscalitat regionala per poder projecte adaptat al territòri e justament qu’estauviá la moneda publica, per fargar servicis publics regionals e federats occitans. Aqueles auràn pas dificultats per èstre mai eficaç l’Estat.

Donc avèm los primièrs que son contents de mandar un article de la premsa de la propaganda (qu’an tot dreit d’o far, mas cal èstre avertit, es utile la propaganda de temps en temps) per descriure las dificultats de Calandreta, alara que refúsan de recebre informacion d’una autra vision sul tèma. Mas son capables de mandar lo lor integrisme que los rasseguran.

Es la resulta del problèma financièr creat per l'Estat francés que lo MED’OC, associacion de collectatge estudiantin ambe ideologias bonas segon los professors d’universitats montpelhierencas (la caça als nacionalistas occitans per exemple, especialista MarridaJoana) o tolzans ; alara, vesèm que considerar que l'interdiccion de mandar d'informacion es dins los dos biais, es pas respectada. L’interdiccion es estada respectada, mas sonque a sens unic... Es una causa tanben a meditar, l’arrogança dels nacionalistas franceses dedins l’occitanisme, tot una paradòxa.

Lo MED’OC montpelhièr representa çò qu'es lo pus piège dins l'occitanisme, la collaboracion nacionalista francesa, es un drac cultural, a l'imatge de la FELCO. La paradòxa, per paur segurament, lo movement Calandreta considèra la FELCO e OCBI coma amics, alara qu’o son coma la mirga o pòt èstre del gat… Lo MEDOC es alara de dintrar dins la collaboracion al DRAC : FELCO-OCBI-MEDOC.

E al meteis temps, un deputat de la dreita francesa, nacionalista francés tanben, assaja d’ajudar Calandreta tant que pòt, e coma pòt ; alara qu’al meteis temps lo servici escolar de la comuna de Tolosa sembla enemic de Calandreta ; es pas simplament dins lo potonejat de la DRAC (Direccion de Regulacion de l’Assimilacion Culturala), aquel deputat escriu una question e questiona lo ròtle de l’Estat francés, lo ministèri per l’ensenhament aquel tal que los parents o desíran.

Bon aquel deputat es de color UMP, mas se cal recordar que Nicolas Sarkozy aviá explicat que la signatura de la Carta Europèa de las Lengas Minorizadas èra pas necita, çò que l’èra, «èra trabalhar per » las lengas cadun dins la seuna region ; l’idèa èra plan de dire qu’es causa regionala de tractar al nivèl que cal ; perqué pas se la lenga non creva aital ! Pel moment en Nauta-Garona s’espèra encara una politica clara sul tèma. Quí fa la gestion de la signaletica dins lo “31” ?

Avèm la mediocritat de la demanda politica occitana, aquí exprimida :

En Corsega an votat la co-oficialitat, l’an votat e l’aplicaràn.